Liście rabarbaru są uważane za niejadalne ze względu na wysokie stężenie kwasu szczawiowego. W rzeczywistości zarówno łodygi, jak i liście zawierają kwas szczawiowy, ale liście zawierają znacznie więcej.
Kwas szczawiowy jest substancją występującą naturalnie w wielu roślinach, w tym w zielonych warzywach liściastych, owocach, warzywach, orzechach, nasionach i kakao (2).
Rabarbar zawiera około 570–1900 mg szczawianu na 100 gramów. Liście zawierają najwięcej szczawianów, które stanowią 0,5–1,0% liści (3).
Zbyt dużo szczawianów w organizmie może prowadzić do stanu zwanego hiperoksalurią, w którym nadmiar szczawianu jest wydalany z moczem. Może również prowadzić do gromadzenia się kryształów szczawianu wapnia w narządach (3).
W nerkach może to prowadzić do tworzenia się kamieni i ostatecznie do niewydolności nerek.
Objawy łagodnego zatrucia liśćmi rabarbaru obejmują wymioty i biegunkę, które ustępują w ciągu kilku godzin. Poważniejsza toksyczność szczawianowa powoduje ból gardła, trudności w połykaniu, nudności, wymioty (czasami z krwią), biegunkę i ból brzucha (3).
Bardzo poważne objawy obejmują niewydolność nerek, drętwienie, skurcze mięśni i skurcze.
Liście rabarbaru zawierają kwas szczawiowy, który spożywany w dużych ilościach może powodować gromadzenie się w narządach i prowadzić do kamicy nerkowej i niewydolności nerek.
Zatrucie liści rabarbaru jest rzadkie
Niewiele jest doniesień o śmiertelnych lub nie śmiertelnych zatruciach spowodowanych jedzeniem liści rabarbaru.
Średnią śmiertelną dawkę szczawianu szacuje się na 375 mg na kg masy ciała, co stanowi około 26,3 grama dla osoby o masie 70 kg (4).
Oznacza to, że człowiek musiałby zjeść od 2,6 do 5,3 kg liści rabarbaru, aby otrzymać potencjalnie śmiertelną dawkę szczawianu, w zależności od stężenia szczawianu w liściu.
Jednak śmiertelne ilości zostały również zgłoszone przy niższych poziomach spożycia (2, 5, 6).
Podczas I wojny światowej ludzie byli zachęcani do jedzenia liści rabarbaru jako substytutu warzyw, które nie były wówczas dostępne, co doprowadziło do doniesień o kilku zatruciach i zgonach (3).
Pojawiły się również doniesienia o zatruciach w latach sześćdziesiątych XX wieku, ale ponieważ liście rabarbaru nie są spożywane często, ostatnio nie ma doniesień o zgonach spowodowanych ich spożyciem (5).
Istnieją jednak przypadki, w których ludzie cierpią na uszkodzenie nerek po spożyciu dużych ilości łodyg rabarbaru, które zawierają również kwas szczawiowy (7).
Ponadto niektórzy ludzie są bardziej podatni na rozwój kamieni nerkowych i uszkodzenie nerek przez szczawian.
Osoby te obejmują osoby z określonymi chorobami genetycznymi, a także osoby z wcześniejszym uszkodzeniem nerek, wysokim spożyciem witaminy C lub niedoborem witaminy B6 (7, 8, 9, 10).
Sugerowano również, że zarówno śmiertelne, jak i nieskuteczne zatrucie liści rabarbaru może być spowodowane inną substancją znaną jako glikozydy antrachinonowe, a nie kwasem szczawiowym. Potrzebne są jednak dalsze badania (3).
Doniesienia o zatruciach po spożyciu liści rabarbaru są bardzo rzadkie. Aby wywołać objawy, osoba musi zjeść znaczną ilość liści rabarbaru, chociaż niektórzy ludzie mogą być bardziej podatni na problemy z nerkami spowodowane szczawianami.
Liście rabarbaru są bogate w kwas szczawiowy, który spożywany w dużych ilościach może powodować problemy zdrowotne.
Objawy zatrucia obejmują łagodne objawy żołądkowo-jelitowe, a także poważniejsze problemy, takie jak kamienie nerkowe i niewydolność nerek.
Chociaż doniesienia o zatruciach są rzadkie, najlepiej unikać jedzenia liści rabarbaru, zwłaszcza jeśli masz jakiekolwiek schorzenia, które zwiększają ryzyko wystąpienia kamieni nerkowych.
