W Europie oba te związki są uważane za leki i należą do klasy leków pod ogólnym terminem SYSADOA (wolno działające leki na osteoartriths). Pod tą nazwą wymienia się glukozaminę i chondroitynę, na przykład w zaleceniach (2003, pdf., Angielski) Europejskiej Ligi Przeciwreumatycznej (EULAR) . Lista leków na bazie chondroityny glukozaminy, zarejestrowanych pod różnymi znakami towarowymi, obejmuje ponad sto nazw.
„Chondroityna glukozaminy jest rekomendowana przez Europejską Ligę Przeciwreumatyczną”
W Europie i glukozamina i chondroityna są uznawane za korzystne dla zdrowia: substancje te znajdują się w wielu lekach wytwarzanych w tych krajach. istnieją zarówno suplementy diety, jak i leki na bazie glukozaminy i / lub chondroityny. Od maja 2017 r. W Państwowym Rejestrze Leków wpisane są następujące leki na bazie kompleksu glukozaminy i chondroityny:
Jeśli chodzi o dodatki biologicznie czynne, na stronie Rospotrebnadzor zarejestrowanych jest kilkadziesiąt towarów z tej kategorii, zarówno krajowych, jak i zagranicznych.
W Stanach Zjednoczonych glukozamina i chondroityna są dopuszczone do stosowania wyłącznie jako suplementy diety ze względu na kontrowersje w środowisku naukowym.
Nazwa handlowa leku
Wchłanianie przez organizm ludzki
Wszystkie trzy związki przyjmowane doustnie (doustnie) są w stanie przenikać do krwiobiegu. Wchłonięte w jelicie, poprzez układ żył wrotnych trafiają do wątroby, skąd przedostają się do krwi. We krwi przyczepiają się do białek globulin, z którymi są rozprowadzane po całym organizmie.
Biorąc pod uwagę, że związek taki jak chlorowodorek glukozaminy nie wymaga stabilizacji i jest stosowany prawie w czystej postaci, niektórzy naukowcy uważają, że w terapii lepiej jest stosować chlorowodorek glukozaminy niż siarczan glukozaminy. Beth Anne Foxz University of Tennessee podaje (2007, tłumaczenie Google), że 1500 mg chlorowodorku glukozaminy odpowiada 2608 mg siarczanu glukozaminy. Ale skuteczność każdego środka zależy nie tylko od jego stężenia i dawki, ale także od tego, jak dobrze przenika do krwi (biodostępność).
„Ze względu na zanieczyszczenia 2608 mg siarczanu glukozaminy odpowiada 1500 mg chlorowodorku glukozaminy”.
W 2004 roku amerykański naukowiec Stephen Owens mówił (tłumacz google) o wysokiej biodostępności wszystkich form glukozaminy – aż 90% . W tym samym badaniu odnotowano wysokie (do 70%) wchłanianie chondroityny do krwi, która jest często stosowana w połączeniu z rozważanymi substancjami.
Jednak większość innych prac nie potwierdza tak znakomitych wyników. Wskaźniki biodostępności w doświadczeniach na zwierzętach okazały się raczej skromne: maksimum uzyskane w doświadczeniach na szczurach wyniosło 21% (A. Aghazadeh-Habashi, 2002, pdf, angielski) .
Również grupa kanadyjskich naukowców kierowana przez M.Molaisera w 2008 rokuprzeprowadzili (pdf) porównanie biodostępności różnych form glukozaminy u koni. Zbadali stężenie tej substancji w osoczu krwi i płynie maziowym stawu nadgarstkowego po doustnym podaniu leków. Zastosowano dawkę 20 mg / kg masy ciała. Próbki krwi pobierano 5, 15, 30, 60, 120, 360, 480 i 720 minut po wstrzyknięciu. Biodostępność (ilość niezmienionej substancji we krwi) siarczanu glukozaminy wynosiła 9,4%, chlorowodorku glukozaminy – 6,1%. W przybliżeniu taką samą różnicę stężeń obserwowano w płynie maziowym (dostawowym) 1, 6 i 12 godzin po podaniu.
Krótko przed tym opublikowano wyniki analizy porównawczej (S. Persiani, 2007, pdf, angielski)biodostępność chlorowodorku glukozaminy i siarczanu glukozaminy w organizmie człowieka. Zdrowi ochotnicy przyjmowali siarczan glukozaminy lub chlorowodorek glukozaminy. W tym doświadczeniu szczytowe stężenie chlorowodorku glukozaminy we krwi było o połowę mniejsze od maksymalnego stężenia siarczanu glukozaminy (patrz wykres), co wskazuje na jego niższą biodostępność.
„50% więcej siarczanu glukozaminy jest wchłaniane do krwi niż chlorowodorek glukozaminy”
Porównanie metabolizmu N-acetyloglukozaminy i chlorowodorku glukozaminy zostało przeprowadzone w pracy doktorskiej (pdf) autorstwa Jerry’ego Cappsa z University of Oklahoma. Badacz nie stwierdził żadnej różnicy między wchłanianiem tych dwóch substancji. Dodatkowo okazało się, że część siarczanu glukozaminy ulega rozkładowi pod działaniem mikroflory jelitowej i nie przedostaje się do krwiobiegu.
Podsumowując uzyskane informacje, możemy stwierdzić: pomimo bardziej „czystego” składu chlorowodorku glukozaminy, jego biodostępność jest niższa niż siarczanu, co obniża ogólną skuteczność terapeutyczną tej substancji .
Jednocześnie prawie wszystkie składniki tkanki chrzęstnej stawowej odgrywają ważną rolę w zdrowiu stawu: wyspecjalizowane komórki (chondrocyty i chondroblasty), szkielet kolagenowy z cząsteczkami kwasu hialuronowego, a także pewna ilość produkowanego przez organizm siarczanu chondroityny i glukozaminy.
Lek w tabletkach zawiera substancję czynną siarczan glukozaminy , a także substancje dodatkowe.
Proszek do przygotowania roztworu zawiera siarczan glukozaminy oraz substancje dodatkowe, w skład preparatu wchodzi m.in. sorbitol , aspartam .
Biały lub biały ziarnisty proszek z żółtawym odcieniem.
Mechanizm rozwoju choroby zwyrodnieniowej stawów
Choroba zwyrodnieniowa stawów to choroba polegająca na stopniowym niszczeniu chrząstki stawowej. Przyczyny choroby wciąż nie są w pełni poznane, ale przypuszcza się, że mikrouraz odgrywa w tym procesie decydującą rolę. Pod wpływem negatywnych czynników oddziałujących na komórki kaletki maziowej (stawowej) i chondrocytów rozpoczyna się patologiczny cykl zapalny . Dotknięte komórki zaczynają produkować enzymy, które rozkładają kolagen i siarczan chondroityny. Produkty rozpadu macierzy międzykomórkowej uszkadzają chondrocyty, ulegają zniszczeniu, uwalniając mediatory zapalne, które nasilają proces zapalny w worku maziowym, który ponownie wytwarza enzymy kataboliczne – koło jest zamknięte.
Wpływ na stawy w chorobie zwyrodnieniowej stawów
Choroba zwyrodnieniowa stawów jest najczęstszą chorobą stawów. Dotyka 20% światowej populacji, a u osób powyżej 55 roku życia zapadalność wzrasta do 50%, a powyżej 65 lat – do 70%. jedna trzecia pacjentów z tą chorobą otrzymuje grupę osób niepełnosprawnych .
W leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów tradycyjnie przepisuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne (ibuprofen, nimesulid, celekoksyb itp.). W ciężkich przypadkach stosuje się hormony przeciwzapalne. Fundusze te są niebezpieczne przy ciągłym stosowaniu, powodując skutki uboczne ze strony przewodu żołądkowo-jelitowego (wrzód) i układu sercowo-naczyniowego (nadciśnienie, dusznica bolesna aż do zawału serca). Ponadto nie wpływają na niszczenie tkanki chrzęstnej, a jedynie zmniejszają stany zapalne i łagodzą ból. Dlatego wielu lekarzy zgadza się, że w tym przypadku lepiej jest przyjmować chondroitynę i glukozaminę.
„W przeciwieństwie do niesteroidowych i hormonalnych leków stosowanych w leczeniu stawów, chondroityna glukozaminy nie ma skutków ubocznych”.
Glukozamina i chondroityna to naturalne składniki tkanki chrzęstnej . Są bezpieczne do długotrwałego stosowania, a co najważniejsze mogą powstrzymać proces niszczenia chrząstki, tym samym zapobiegając niepełnosprawności.
Funkcje glukozaminy
Do głównych zadań glukozaminy należy dostarczanie składników odżywczych w płynie maziowym (stawowym) oraz metabolizm tkanki chrzęstnej i kostnej.
Amino-cukier, dostarczając tkankom składników odżywczych, czyni je mocniejszymi, bardziej odpornymi na uszkodzenia i zwiększa odporność na stany zapalne.
Gdzie znajduje się glukozamina?
Glukozamina jest produkowana przez ludzki organizm. Podobnie jak kolagen sprawia, że tkanki są mocne i odporne na rozciąganie.
W naturze monosacharyd znajduje się w egzoszkieletach skorupiaków (kraby, homary, krewetki itp.), Tkance kostnej i szpiku kostnym zwierząt. Niektóre rodzaje grzybów zawierają również glukozaminę.
W produkcji czasami używa się zboża – kukurydzy, pszenicy.
efekt farmakologiczny
Preparaty z tą substancją to środki, które przyczyniają się do aktywnej odbudowy struktury tkanki chrzęstnej. Siarczan glukozaminy, będący składnikiem leku, jest solą naturalnej glukozaminy amino-monosacharydu, analogu endogennej glukozaminy.
Pod wpływem leku aktywowane są procesy syntezy proteoglikanu i glukozaminoglikanu chrząstki, kwas hialuronowy aktywnie tworzy się w płynie maziowym. Najbardziej wyraźne działanie anaboliczne tej substancji obserwuje się u osób z funkcjonalnymi i morfologicznymi zmianami macierzy, które są związane z przyjmowaniem kortykosteroidów.
Substancja hamuje enzymy niszczące tkankę chrzęstną, zmniejsza aktywność rodników ponadtlenkowych, enzymów lizosomalnych. Dzięki temu aktywna glukozamina powstrzymuje niszczenie tkanki chrzęstnej, zapobiega rozwojowi artrozy i jej postępowi. Środek nie wpływa na funkcje układu oddechowego, nerwowego, sercowo-naczyniowego.
Instrukcja użytkowania (metoda i dawkowanie)
Proszek należy przyjmować doustnie, dawka wynosi 1,5 g raz dziennie. Proces leczenia trwa na ogół sześć tygodni, w razie potrzeby specjalista może zalecić dłuższe leczenie. Pomiędzy dwoma cyklami leczenia powinny upłynąć dwa miesiące.
W celach medycznych preparaty glukozaminy są stosowane w kompleksowym leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów.
Suplementy aminosacharydowe polecane są sportowcom na każdym poziomie zaawansowania oraz osobom prowadzącym aktywny tryb życia. Są szczególnie przydatne podczas diet suszących i restrykcyjnych, kiedy zmniejsza się objętość pożywienia, a co za tym idzie – zmniejsza się spożycie składników odżywczych.
Dla tych, którzy regularnie uprawiają sport lub aktywność fizyczną, leki mogą pomóc w zapobieganiu uszkodzeniom spowodowanym przez lata powtarzalnego ruchu. Glukozamina sprzyja produkcji proteoglikanów (białek budulcowych), dzięki czemu odbudowuje tkanki stawów i poprawia ich funkcjonalność.
Trójboiści przewodzą grupie osób, które takiego wsparcia potrzebują, ponieważ nieustannie ryzykują uszkodzenie głębokich warstw tkanki łącznej. Szczególnie w okolicy lędźwiowej, stawach barkowych i kolanowych.
Farmakokinetyka i farmakodynamika
Szybkość wchłaniania w jelitach wynosi około 90%. Najwyższe stężenia substancji występują w nerkach, wątrobie i chrząstce stawowej. Przyjmując glukozaminę należy wziąć pod uwagę, że środek ten zaczyna działać (objawia się efekt terapeutyczny) już po 1-2 tygodniach. Po podaniu doustnym lek jest metabolizowany i wydalany przez nerki. Biodostępność wynosi 25%.
Jak działa glukozamina?
Wprowadzenie suplementów stymuluje odnowę chrząstki, wpływa pozytywnie na elastyczność tkanek, co jest nieocenione dla sportowców i osób z problemami ze stawami. Może się to zdarzyć na tle zmian związanych z wiekiem, kiedy z powodu braku glukozaminy pojawia się sztywność, sztywność, ból w ruchu i spoczynku.
Dla kulturystów suplementy wzmocnią ścięgna, naprawią uszkodzone więzadła i uzupełnią niedobór endogennych glukozaminoglukanów chrząstki. Przy regularnym stosowaniu:
Inną korzystną właściwością monosacharydu jest jego zdolność do zapobiegania uszkodzeniom metabolicznym powodowanym przez niesteroidowe leki przeciwzapalne i glukokortykoidy. Wreszcie glukozamina jest w stanie neutralizować wolne rodniki, dając łagodne działanie przeciwzapalne.
Wskazania substancji czynnych leku Glukozamina
Pierwotna i wtórna choroba zwyrodnieniowa stawów, zapalenie okołostawowe kości ramiennej, osteochondroza, spondyloza, chondromalacja rzepki.
Jak glukozamina wpływa na organizm?
Stosowanie glukozaminy objawia się z czasem, ponieważ substancja nagrzewa się, a zatem działa tylko stopniowo. Z drugiej strony na długi czas niwelowany jest jego deficyt. Potwierdzają to badania, w których zastosowano zarówno czystą glukozaminę, jak i połączenie z chondroityną. Testy potwierdziły: rozumiejąc, czym jest glukozamina i jak działa, możesz poprawić strukturę chrząstki, wyeliminować stany zapalne i wyeliminować objawy bólu.
Schemat dawkowania
Sposób stosowania i schemat dawkowania konkretnego leku zależy od formy jego uwalniania i innych czynników. Optymalny schemat dawkowania ustala lekarz. Konieczne jest ścisłe przestrzeganie zgodności stosowanej postaci dawkowania konkretnego leku ze wskazaniami do stosowania i schematem dawkowania. Przyjmuje się doustnie 1,5 g 1 raz dziennie. Leczenie trwa zwykle 6 tygodni, w razie potrzeby dłużej. Kursy leczenia są zwykle powtarzane w odstępach 2 miesięcy.
Jaka jest różnica między siarczanem glukozaminy a chlorowodorkiem glukozaminy
Obecnie do leczenia stosuje się dwie formy glukozaminy. Większość leków zawiera siarczany. Jaka jest różnica między nim a chlorowodorkiem glukozaminy? Uważa się, że jest bardziej skuteczny i bezpieczniejszy w postaci chlorowodorku. Dlaczego to się dzieje?
Specjalne instrukcje dotyczące stosowania glukozaminy
Podczas leczenia lekami zawierającymi tę substancję należy zaprzestać spożywania napojów alkoholowych. Wskazane jest również ograniczenie ilości spożywanego cukru, ponieważ glukozamina osłabia wrażliwość organizmu na insulinę. Nie zaleca się przekraczania dawki leku przepisanej przez lekarza, ponieważ glukozamina w dużych ilościach uszkadza komórki wątroby. W przypadku przedawkowania może prowadzić do rozwoju cukrzycy.
Należy również zwrócić większą uwagę na wybór leków przyjmowanych razem z glukozaminą. Utrudnia wchłanianie antybiotyków z grupy penicylin oraz leków z chloramfenikolem. Nie można go również stosować razem z antykoagulantami. Ale leki z grupy tetracyklin i „Ibuprofen” są lepiej wchłaniane, gdy są przyjmowane jednocześnie z glukozaminą.
Prawdopodobieństwo jego wystąpienia jest wysokie u osób ze znaną alergią na skorupiaki (pamiętaj, że jako lek glukozamina jest w większości przypadków wytwarzana z ochronnych osłon skorupiaków).
Niektóre dowody naukowe sugerują, że glukozamina może wpływać na metabolizm glukozy w organizmie, a tym samym na poziom insuliny we krwi.
Przy regularnym przyjmowaniu może rozwinąć się insulinooporność, tj. cukrzyca typu 2.
Czy słuszne jest stwierdzenie, że prawdopodobieństwo zachorowania na cukrzycę podczas przyjmowania glukozaminy wynosi 100%? Nie.
Tutaj na przykładzie osób starszych z cukrzycą wykazano, że przyjmowanie glukozaminy nie prowadzi do długotrwałych zmian poziomu cukru we krwi. Autorzy wnioskują, że glukozamina jest nieszkodliwa dla osób z cukrzycą typu 2.
Nie ma wystarczających danych do tego. Ale powyższe jest prawdopodobnie czymś, o czym powinni pamiętać osoby, które już chorują na cukrzycę.
Siarczan glukozaminy jest czasami traktowany jako sól (NaCl) wzmocniona nią. Przyjmowana w zalecanej dawce może to zwiększyć dzienne spożycie soli o 30%.
Fakt ten jest ważny dla osób, które mają problemy z ciśnieniem krwi, ponieważ wiadomo, że sól, a dokładniej zawarte w niej jony sodu i chloru, mają wpływ na ciśnienie krwi.
Podwyższony poziom insuliny może również wpływać na ciśnienie krwi.
Czasami przyjmowaniu glukozaminy mogą towarzyszyć zaburzenia trawienia (zaparcia, biegunka, uczucie ciężkości w żołądku) i bóle głowy.
Glukozamina jest uważana za stosunkowo bezpieczny lek. Anegdotyczne badania sugerują, że może wpływać na poziom insuliny we krwi (o czym należy pamiętać w przypadku diabetyków) i ciśnienie krwi
Ciąża i laktacja
Przeciwwskazane do stosowania w okresie ciąży i laktacji (karmienie piersią).
Sposób użycia: dawkowanie i przebieg leczenia
Proszek do przygotowania roztworu leku do podawania doustnego: zawartość 1 saszetki rozpuszcza się w 200 ml wody, przyjmować 1 raz dziennie.
Tabletki: 600 mg 3 razy dziennie lub 750 mg 2 razy dziennie.
Roztwór do podawania i / m: 400 mg 3 razy w tygodniu (ampułkę z lekiem rozcieńcza się wstępnie załączonym rozpuszczalnikiem). Można łączyć z jednoczesnym spożyciem.
Przebieg leczenia farmakologicznego wynosi 4-6 tygodni; w razie potrzeby przebieg leczenia powtarza się w odstępach 2 miesięcy.
Formularz dawkowania
Roztwór do podania domięśniowego, tabletki, proszek do przygotowania roztworu do podania doustnego, tabletki powlekane
Nie ma specjalnych wskazań do stosowania leku.
Skutki uboczne
W większości przypadków lek jest dobrze tolerowany. W trakcie leczenia objawiają się niekiedy bolesne odczucia w okolicy nadbrzusza, wzdęcia i zaburzenia stolca. Okresowo mogą również pojawiać się bóle głowy, nadwrażliwość skóry. Podobne skutki uboczne można również zaobserwować podczas przyjmowania innych leków zawierających tę substancję, np. Glucosamine Plus , Don Glucosamine , Glucosamine Chondroitin Super Formula itp. W przypadku wystąpienia takich lub innych działań niepożądanych należy skonsultować się ze specjalistą.
Chlorowodorek glukozaminy należy przechowywać w ciemnym i suchym miejscu.
W trakcie leczenia nie obserwowano przypadków przedawkowania. W przypadku przyjęcia zbyt dużej dawki leku należy przepłukać żołądek i zażyć enterosorbenty.
Glukozamina jest naturalnie obecna w naszym organizmie i odgrywa ważną rolę w rozwoju i utrzymaniu zdrowia stawów.
Pomimo tego, że glukozamina jest aktywnie wykorzystywana w leczeniu różnych schorzeń stawów i kości, a także chorób zapalnych, w tym nieswoistego zapalenia jelit, śródmiąższowego zapalenia pęcherza i skroniowo-żuchwowej, większość badań potwierdza jej skuteczność jedynie w długotrwałym łagodzeniu objawów choroby zwyrodnieniowej stawów.
Bezpieczna dawka suplementu to 1500 mg dziennie. Jednak w niektórych przypadkach mogą wystąpić łagodne skutki uboczne.
Jeśli szukasz lekarstwa na chorobę zwyrodnieniową stawów, zdecydowanie powinieneś spojrzeć na suplementy glukozaminy. Jednak zanim zaczniesz je przyjmować, skonsultuj się z wykwalifikowanym specjalistą.
Ważne: przed zastosowaniem jakichkolwiek suplementów skonsultuj się z lekarzem. Pamiętaj, że suplementy nie zastępują leków i tradycyjnej medycyny. Dawkowanie suplementów diety, np. Leków, ustala lekarz prowadzący w zależności od stanu pacjenta.
