W szczególności dzienne spożycie tłuszczu, białka i węglowodanów w diecie ketonowej jest następujące (1):
Niektóre badania pokazują, że dieta ketonowa może obniżyć poziom lipoprotein o dużej gęstości (HDL) lub „dobrego” cholesterolu, ale podnieść poziom lipoprotein o małej gęstości (LDL) lub „zły” cholesterol. Z tego powodu dieta ketonowa może nie być odpowiednia dla każdego.
Na przykład lekarze mogą zalecić osobom z wysokim poziomem cholesterolu, aby nie stosowały diety ketonowej.
Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o diecie ketonowej i jej wpływie na poziom cholesterolu. Opiszemy również kwestie bezpieczeństwa.
Starsze badanie, opublikowane w czasopiśmie naukowym Annals of Internal Medicine , podzieliło uczestników na dietę ketonową i dietę niskotłuszczową (2).
W trakcie badania osoby w obu grupach straciły więcej tłuszczu niż beztłuszczowej masy. Jednak ich poziom cholesterolu LDL nie zmienił się.
Osoby z grupy stosującej dietę ketonową straciły więcej na wadze, miały bardziej znaczącą redukcję trójglicerydów i wyższy poziom cholesterolu HDL. Poziom HDL ma tendencję do wzrostu, gdy ludzie zastępują węglowodany tłuszczami nasyconymi, jednonienasyconymi i wielonienasyconymi.
Należy zauważyć, że badacze obserwowali uczestników tylko przez 6 miesięcy. W rezultacie nie jest jasne, czy i jak później zmienił się ich poziom cholesterolu.
Autorzy zauważają, że we wcześniejszych badaniach naukowcy znaleźli sprzeczne wyniki.
Na przykład cytują jedno badanie, w którym uczestnicy, którzy przestrzegali diety ketonowej przez 2 miesiące, doświadczyli średniego wzrostu poziomu cholesterolu LDL o 0,62 mmol / l. Inne badanie wykazało spadek cholesterolu LDL o 0,26 mmol / l po 6 miesiącach (3).
Dalsze badania monitorowały osoby, które przestrzegały diety ketonowej lub diety niskotłuszczowej przez 1 rok (4).
To była kontynuacja poprzedniego projektu. Wyniki z poprzedniego badania wykazały, że dieta ketonowa prowadzi do większej utraty wagi i zdrowszego poziomu cholesterolu u osób otyłych po 6 miesiącach.
Naukowcy zauważają, że po 1 roku uczestnicy diety ketonowej nadal mieli niższy poziom trójglicerydów i wyższy poziom cholesterolu HDL niż osoby na diecie niskotłuszczowej. Okazało się również, że osoby w obu grupach straciły średnio taką samą wagę.
Biorąc jednak pod uwagę, że wszyscy uczestnicy tych badań byli otyli, wyniki mogą nie dotyczyć osób bez niej.
Nowsze badania nadal prowadzą do sprzecznych wyników. Badania z 2016 roku wykazały wzrost cholesterolu LDL i spadek cholesterolu HDL związany z dietą ketonową (5).
W artykule z 2018 roku podano inaczej, sugerując, że dieta ketonowa może podnosić poziom cholesterolu HDL (6).
Niektóre osoby na diecie ketonowej mogą doświadczyć:
Grypa ketonowa to zbiór drobnych, krótkotrwałych objawów, których doświadczają niektórzy ludzie rozpoczynając dietę ketonową. Objawy te obejmują:
Kilka badań wykazało, że dieta ketonowa może wpływać na poziom cholesterolu (7).
Kiedy ludzie spożywają mniej węglowodanów, wątroba wytwarza mniej trójglicerydów, które mogą być zaangażowane w podnoszenie poziomu cholesterolu HDL.
Jednak dieta ketonowa może u niektórych osób podnieść poziom cholesterolu LDL. W rezultacie dieta może nie być odpowiednia dla każdego.
Może nie być odpowiedni na przykład dla osób z lipemią wywołaną tłuszczem. Ten stan powoduje bardzo wysoki poziom tłuszczu we krwi (8).
Jeśli osoba z lipemią wywołaną tłuszczami przestrzega diety ketonowej, jej poziom trójglicerydów może nadal rosnąć, co może prowadzić do zapalenia trzustki. Generalnie osoby z lipemią powinny stosować dietę niskotłuszczową.
Osoby, które chcą schudnąć, powinny porozmawiać z lekarzem w celu ustalenia odpowiedniej diety.
Rozważając zalecenia dotyczące diety ketonowej, klinicyści muszą rozważyć ryzyko i potencjalne korzystne skutki, które obejmują szybką utratę wagi, niższy poziom trójglicerydów i wyższy poziom cholesterolu HDL.
Osoba stosująca dietę ketonową powinna skonsultować się z lekarzem, aby umówić się na częste monitorowanie poziomu cholesterolu i trójglicerydów we krwi (9).
Jeśli lekarz zauważy, że poziom cholesterolu LDL wzrasta, dieta może już nie być odpowiednia.
Osoby o wysokiej zawartości tłuszczu, takiego jak cholesterol i trójglicerydy we krwi, mają zwiększone ryzyko rozwoju chorób sercowo-naczyniowych.
Jakie pokarmy jeść i czego unikać
Osoby z wysokim poziomem cholesterolu muszą prowadzić styl życia, który obniża te poziomy. Wynika to z faktu, że wysoki poziom cholesterolu jest powiązany z chorobami układu krążenia.
Dieta ketonowa jest bogata w tłuszcz, ale nie wszystkie tłuszcze są sobie równe. Na przykład zastąpienie tłuszczów nasyconych tłuszczami nienasyconymi wiąże się z mniejszym ryzykiem chorób serca (10).
Tłuszcz nasycony znajduje się w produktach spożywczych, takich jak wypieki, ciasta i inne przekąski. Olej kokosowy, masło i ghee zawierają dużo tłuszczów nasyconych, podczas gdy oliwa z oliwek zawiera więcej tłuszczów jednonienasyconych i wielonienasyconych.
Ryby takie jak makrela, śledź, łosoś, tuńczyk i dorsz mogą być doskonałym źródłem białka i zawierają nienasycone tłuszcze, takie jak kwasy tłuszczowe omega-3, które mogą być korzystne dla organizmu.
Osoby z wysokim poziomem cholesterolu, które przestrzegają diety ketonowej, mogą przekąsić niektóre orzechy i nasiona, które zwykle mają niską zawartość węglowodanów i są bogate w błonnik i białko. Nasiona chia mają wyższy poziom tłuszczu wielonienasyconego.
Warzywa, owoce i rośliny strączkowe są doskonałym źródłem składników odżywczych. Jednak każdy, kto przestrzega diety ketonowej, powinien być świadomy zawartości węglowodanów w tych produktach.
Osoby na diecie ketonowej mogą spożywać mleko i pokarmy, które je zawierają, ale mogą preferować wersje o niskiej zawartości tłuszczu, jeśli mają wysoki poziom cholesterolu.
Kilka badań pokazuje, że przestrzeganie diety ketonowej jest skutecznym i szybkim sposobem na utratę wagi.
Jednak przestrzeganie diety ketonowej może być trudne. W takim przypadku mogą skonsultować się z lekarzem lub dietetykiem.
Badania wykazały, że dieta ketonowa prowadzi do znacznej utraty wagi u osób otyłych. Jednak naukowcy muszą zbadać dietę, aby określić długoterminowe skutki zdrowotne.
