Dżem, nietypowy dla Europejczyków, od dawna jest dobrze znany i ceniony na Bliskim Wschodzie, w krajach azjatyckich, Grecji, Hiszpanii, Włoszech i Mołdawii. Przysmak zdobywa coraz większą popularność w Rosji. W Kubanie jeden z przepisów jest również dobrze znany i dziedziczony, co pozwala uniknąć wielu chorób związanych z wiekiem lub zmniejszyć nasilenie objawów.
Ogólna zasada gotowania
Najbardziej znane to kilka podstawowych przepisów charakterystycznych dla różnych krajów. Ale przygotowanie surowców do dżemu na początkowym etapie jest prawie takie samo. Zielone owoce należy uwolnić od gorzkiego soku, smaku nadaje nadmiar jodu w zewnętrznej łupinie. W tym celu stosuje się przedłużone moczenie przy użyciu kwasu cytrynowego lub roztworu wapna w proporcji 100 g na 1 litr wody. Wapno nie szkodzi i nie wpływa na skład chemiczny.
Przed namoczeniem w wodzie każdą nakrętkę przekłuwa się drewnianym szpikulcem lub wykałaczką. Proces starzenia w płynie jest długi, trwa od 5 do 21 dni. Owoce powinny być miękkie i przyciemnione. Naczynia są wybierane ze stali nierdzewnej lub biorą pojemnik, którego nie masz nic przeciwko wyrzuceniu. Nie będziesz w stanie go umyć.
Możesz obejść się bez wapna i moczyć w zwykłej wodzie, ale będziesz musiał to wyraźnie zmienić po 12 godzinach, rano i wieczorem. Okres dojrzewania wynosi 12 dni. Szczegóły mogą się różnić w zależności od metody przygotowania.
Dżem według klasycznego przepisu
Gotowane zielone orzechy smakują i wyglądają jak suszone śliwki. Zebrane owoce myje się, zalewa wodą tak, aby nad wierzchnią warstwą orzechów znajdowało się co najmniej 5 cm płynu. Woda jest wymieniana dwa razy dziennie przez 6-7 dni. Zmieni kolor na zielonkawy. To normalne.
Następnie roztwór wapna rozcieńcza się, dokładnie miesza i pozostawia do osadzenia. Namoczone orzechy wylewa się na przezroczystą część na jeden dzień. Następnie są myte pod bieżącą wodą. Duże przecina się na pół, małe ponownie nakłuwa się wykałaczką ze wszystkich stron. Całą masę przenosi się do wrzącej wody i blanszuje przez 20 minut. Procedurę powtarza się jeszcze raz, zastępując wodę. Owoce staną się zauważalnie ciemniejsze i przybiorą oliwkowo-brązowy kolor. Są gotowi do gotowania.
Na dżem weź:
- orzechy – 4 kg;
- cukier – 2,5 kg;
- kwas cytrynowy – 10 g;
- suszone goździki – 10 szt .;
- woda – 2 litry.
Najpierw przygotowuje się syrop, w którym zanurza się orzechy i gotuje przez 5 minut, a następnie odstawia na 1 godzinę. W drugim zagotowaniu dodaj kwasek cytrynowy i goździki. Ponownie masa stygnie przez 60 minut. W rezultacie przeprowadza się 5 zestawów po 4-5 minut z okresem chłodzenia między nimi. Ostatni raz gotują dłużej, 15 minut i szybko wkładają do słoików.
ormiański
Przepis wymaga użycia ałunu. Składniki:
- orzechy – 100 szt .;
- cukier – 3 kg;
- woda – 1,5 l;
- ałun – 75 g;
- goździki, kardamon – 10 szt .;
- cynamon – 10 g.
Ogólnie przepis nie różni się zbytnio od klasycznego.
- Owoce są obrane.
- Moczony jest w wodzie przez 6 dni z wymianą płynu co 12 godzin.
- Zanurz w roztworze wapna na jeden dzień, a następnie dokładnie spłucz.
- Nakłuwa się go w kilku miejscach i gotuje w wodzie z dodatkiem ałunu przez 10 minut.
- Przełóż do miski z zimną wodą na godzinę.
- Przyprawy umieszcza się we wrzącym syropie, po 3 minutach rozprowadza się orzechy. Patelnię usuwa się z ognia po 5 minutach i nalega na 24 godziny.
- Procedurę powtarza się jeszcze 2 razy. W ostatnim podejściu czas gotowania wydłuża się do 30 minut.
- Gotowy przysmak układany jest w bankach.
Włoski przepis z czekoladą
Na deser potrzebujesz 1 kg cukru i już przetworzonych orzechów, 100 ml wody i 300 g proszku kakaowego. Najpierw owoce pokrojone na połówki gotuje się w zwykłej wodzie przez 2,5 godziny, następnie przenosi do syropu cukrowego i gotowanie kontynuuje się przez kolejne 90 minut. Proszek kakaowy rozpuszczony w syropie wprowadza się do masy na 15 minut przed gotowością.
Anyż, cynamon, kardamon lub imbir są dodawane jako przyprawa do dżemu. Możesz mieszać swoje ulubione przyprawy. Najważniejsze jest zachowanie rozsądnej równowagi, aby delikatność nie okazała się zbyt pikantna lub przesiąknięta.
Warto zastanowić się: aby usunąć goryczkę, orzechy można namoczyć w wodzie z kwasem cytrynowym, wtedy czas ekspozycji wzrasta do 2 dni.
Miodowa słodycz
Bardzo niezwykły i bogaty smak uzyskuje się z przysmaku, jeśli doda się do niego miód. Korzyści wzrastają, wzmacnia się układ odpornościowy, wzrasta wydajność i odporność na stres. Do gotowania będziesz potrzebować:
- cukier – 1,7 kg;
- orzechy dojrzałości mlecznej – 2 kg;
- miód – 250 g.
Z przypraw należy przygotować kardamon i cynamon 1 szt., 5 pączków goździków i 1 g wanilii.
Obrane owoce moczy się przez tydzień przy regularnej wymianie wody, następnie gotuje się je dwukrotnie po 15 minut ze zmianą płynu i schładza. Każdą nakrętkę nakłuć widelcem 2-3 razy, a następnie zagotować w wodzie z miodem. Po półgodzinnym leżakowaniu na małym ogniu przenosi się je do rondla z wrzącym syropem. Dodawany jest tam również worek przypraw. Masa gotuje się powoli przez 2 godziny, po czym jest starannie pakowana do słoików.
Ważne: owoce w pojemnikach muszą być całkowicie pokryte syropem.
Okazuje się niesamowitą ucztą witaminową o smaku miodu.
Dżem z dojrzałych orzechów z jabłkiem
Kiedy plon jest dojrzały i starannie złożony do przechowywania, możesz wybrać część owoców, aby uzyskać delikatny, orzechowy dżem jabłkowy. Będzie wymagać słodkiej odmiany jabłek i jeszcze nie w pełni wysuszonych, ale już dojrzałych orzechów. Na 1 kg owoców potrzebujesz równej ilości cukru i 300 g orzechów.
Jabłka są obierane, krojone w kostkę i umieszczane w rondlu z grubym dnem. Masę posyp cukrem, dodaj 100 ml wody i powoli doprowadzaj mieszaninę do wrzenia. Po wyjęciu pierwszej piany wrzuć na patelnię torebkę z przyprawami. Mieszankę można wybrać dowolnie. W wersji klasycznej jest to 5 sztuk ziela angielskiego i goździków z połową laseczki cynamonu.
Po 15 minutach gotowania dodać pestki orzechów, rozłożone na ćwiartki i taką samą ilość gotować. Gotujący się deser przelewa się do słoików i hermetycznie zamyka. Okres przechowywania dżemu wynosi 1 rok, w rzeczywistości kończy się znacznie szybciej.
Zachęcamy do eksperymentów opartych na klasycznej recepturze. Orzechy dobrze komponują się z sokiem i skórką z cytrusów, oryginalny smak uzyskuje się z malinami lub wiśniami.
Jak jeść dżem orzechowy
Najważniejszą zasadą stosowania są rozsądne dawki smakołyków. Korzyści z orzechów włoskich są niezaprzeczalne, ale zbyt częste hobby u dzieci doprowadzi do skazy, a u dorosłych do gwałtownego skoku poziomu cukru we krwi. Wystarczą 3-4 łyżki smakołyków dla dorosłych dziennie. Dziecko nie musi podawać więcej niż 1-2 łyżki.
Dżem jest spożywany jako samodzielny deser, doskonale podkreśla smak czarnej herbaty i nadaje się jako nadzienie do ciast. Z nadmiarem jodu w ciele, smakołyki będą musiały zostać porzucone.
Ciekawostki o orzechach włoskich
- Jądra orzechów mają bardzo wysoką zawartość kalorii. Są pożywne, ale mają niski IG.
- Miejsce narodzin tej rośliny to Azja Mniejsza, a nazwa nie ma z tym nic wspólnego.
- Owoc nazywany jest tylko orzechem, ale z definicji botanicznej jest to pestkowiec.
- W Grecji owoce nazywano „pokarmem dla umysłu”. Mogli ucztować tylko na szlachetnych ludziach. Lud nie znał smaku orzechów włoskich.
- Eksport orzechów rośnie z roku na rok.
- Chiny są uznawane za lidera w uprawie roślin.
- W okresie renesansu sok był używany do tworzenia farb olejnych.
- Drewno to cenny gatunek. Z niego powstają meble i elementy wyposażenia wnętrz.
- Jeśli jesz dużo jąderek, możesz doświadczyć senności. Efekt uspokajający jest również zauważalny dzięki wysokiej zawartości magnezu.
- Orzech polecany jest jako element kompleksowej terapii męskiej impotencji.
- Białko w składzie produktu dorównuje zwierzęciu, ale jest kilkakrotnie szybciej i łatwiej wchłaniane.
- W zielonych owocach koncentracja składników odżywczych jest wyższa.
- Aby organizm mógł w pełni przyswoić dobroczynne elementy, jąderka będą musiały zostać przeżute do stanu kleiku.
- Dzienne spożycie składników odżywczych zawarte jest w 400 g owoców. Jednak niepożądane jest spożywanie więcej niż 100 g dziennie, aby uniknąć problemów jelitowych.
- Niektóre ludy uważają drzewo za święte.
- Naukowcy odkryli, że drzewa te rosną na zboczach Doliny Fergany od 47 milionów lat.
- Średnia żywotność orzecha wynosi 400 lat.
- Drzewo daje pierwsze plony w 10-12 roku, pełną moc osiąga dopiero w wieku 30 lat i owocuje przez całe życie.
- Największy obszar reliktowego lasu zachował się w Kirgistanie. Drzewa osiągają tam wysokość 30 m.
- Skorupa orzecha włoskiego służy jako rodzaj bunkra, który przechowuje składniki odżywcze. Dopracowane szybko tracą większość swoich unikalnych właściwości.
Dżem orzechowy przygotowany zgodnie z recepturą stanie się prawdziwą szkatułką witamin, która chroni przed przeziębieniem i złym samopoczuciem.
“ Ważne: wszystkie informacje na stronie są podane wyłącznie w celach informacyjnych. Przed zastosowaniem jakichkolwiek zaleceń skonsultuj się z wyspecjalizowanym specjalistą. Ani redakcja, ani autorzy nie ponoszą odpowiedzialności za ewentualne szkody wyrządzone przez materiały.”
