Jak usunąć goryczkę z cebuli: 7 sposobów

Istnieje kilka sposobów na usunięcie goryczy z cebuli. Są gospodynie domowe, które przyzwyczaiły się do przetwarzania cebuli w kuchence mikrofalowej w dosłownie 10 sekund, rozgrzewając się przy średniej mocy. Ważne jest, aby nie przesadzać, aby warzywo nie zmiękło, a przed jedzeniem należy je schłodzić.

W niektórych rodzinach goryczy cebuli pozbywają się, wkładając obrane warzywo do lodówki. Po kilku godzinach cebula staje się bardziej miękka w smaku, zachowując jednocześnie soczystość. Aby przyspieszyć proces, można go włożyć do zamrażarki, ale nie na długo – dosłownie na 3-4 minuty, aby nie zdążył zamrozić, w przeciwnym razie zniknie nie tylko goryczka, ale także smak cebuli .

Goryczkę pozostawia również cebula, którą pokrojono w ćwiartki i włożono na kilka minut do wody zakwaszonej octem lub kwaskiem cytrynowym.

Jeśli planujesz użyć cebuli w zupie puree, nie martw się, że najpierw usuniesz z niej goryczkę: sama zniknie podczas gotowania.

Ale najbardziej tradycyjnymi sposobami na pozbycie się goryczy są blanszowanie w gorącej wodzie, smażenie i smażenie.

Używanie wrzącej wody

Aby cebula nie była gorzka, najczęściej gospodynie domowe ją blanszują – czyli zalewają wrzątkiem. Ta metoda była stosowana przez babcie, jest prosta, niewygodna i nie wymaga dodatkowych produktów.

Najprostszym sposobem na blanszowanie jest zalanie wrzątkiem posiekanej cebuli złożonej w durszlak prosto z czajnika. Po tak gorącym prysznicu zapewnij zimny prysznic – czyli wylej zimną wodę z kranu.

Ale jest też bardziej poprawny sposób blanszowania. Konieczne jest zagotowanie wody w rondlu, wyłączenie ogrzewania pod nim i wlanie posiekanej cebuli do wrzącej wody. Po minucie spuść wodę durszlakiem i szybko schłódź cebulę w misce z lodowatą wodą. Nie warto dłużej trzymać we wrzącej wodzie, warzywo może trochę ugotować na zewnątrz.

Tak przygotowana cebula nabierze łagodniejszego smaku, przestanie być gorzka i dobrze wpasuje się w sałatkę ze świeżych ogórków, pomidorów i papryki.

Ale ta metoda pozbycia się goryczy ma znaczący minus – takie warzywo nie będzie soczyste.

Aby podczas usuwania goryczy wrzącą wodą cebula nie stała się mdła, niektóre gospodynie domowe używają również octu: wkładają do niej plasterki cebuli natychmiast po oblaniu zimną wodą i pozostawiają na kwadrans. Użyj warzyw po odcedzeniu octu.

Istnieje metoda łącząca wrzątek i ocet. Musisz pokroić cebulę w krążki. W rondelku w szklance wody rozpuść 3 łyżeczki cukru pudru i pół łyżeczki soli. Jak tylko woda zacznie się gotować, dodaj do niej 50 ml octu, wyłącz ogień i wlej cebulę. Odstawić we wrzącej wodzie z octem na 5 minut, następnie odcedzić płyn durszlakiem i opłukać cebulę zimną wodą.

Najlepiej przygotowane w ten sposób warzywo współgra z ciepłymi i zimnymi daniami rybnymi.

Prażenie

Pieczenie może usunąć goryczkę z cebuli, która ma być używana jako samodzielna przekąska – na przykład do piwa. Aby przygotować pyszną cebulę, należy ją usmażyć w głębokim tłuszczu, mieszając równie roztopione masło ze słonecznikiem lub oliwą z oliwek.

Mieszankę olejów należy podgrzać nad ogniem na głębokiej patelni, ponieważ pieni się po włożeniu do niej produktu. Przed smażeniem pokrój cebulę w niezbyt cienkie krążki lub półpierścienie, ich grubość powinna wynosić około 3 mm. Można je przed smażeniem namoczyć krótko w wytrawnym białym winie, a następnie obtoczyć w mące. Jest to opcjonalne, ale taka przystawka będzie znacznie smaczniejsza i ciekawsza niż tylko smażona cebula. Ostrożnie, starając się nie poparzyć, włóż pierścienie w głęboki tłuszcz, nie trzeba dużo wkładać, powinny swobodnie pływać w gorącym oleju. Aby proces przebiegał równomiernie, a gorący olej nie ominął ani centymetra cebuli, warzywo należy wymieszać.

Smaż plastry na złoty kolor, a następnie połóż na ręczniku papierowym, aby usunąć nadmiar oleju.

Z solą

Jest jeszcze jeden łatwy i niedrogi sposób na pozbycie się goryczy cebuli. Pomoże w tym zwykła sól kuchenna. Weź łyżkę stołową, rozpuść w szklance wody i zalej uzyskaną cieczą cebulę pokrojoną w małe kawałki lub półpierścienie. Im drobniejsze warzywo zostanie pokrojone, tym szybciej zniknie goryczka. Na drobno posiekaną cebulę wystarczy 10 minut. Po upływie określonego czasu spłucz zimną bieżącą wodą.

Przechodzący

Możesz również sprawić, by cebula nie była gorzka przez zrumienienie – czyli podgrzanie na patelni. Musisz pokroić cebulę zgodnie z wymaganiami naczynia, w którym będzie używana na małe kawałki, półpierścienie lub pierścienie – i wysłać na patelnię z olejem roślinnym, gdzie przez krótki czas będzie podpalana. Konieczne jest, aby cebula stała się przezroczysta, ale nie usmażona. Aby to zrobić, proces musi odbywać się z częstym mieszaniem. Przykryj patelnię pokrywką między mieszaniem.

Taka cebula szczególnie dobrze ujawnia swój smak i aromat w ciepłych sałatkach z mięsem lub grzybami.

Jak usunąć goryczkę z zielonej cebuli

Zielone pióra są znacznie delikatniejsze niż cebule, dlatego należy obchodzić się z nimi znacznie delikatniej. Nie zniosą poparzenia wrzątkiem – bardzo szybko ugotują się, stracą aromat, ich smak stanie się zupełnie inny, ucierpi kolor, a znaczna część witaminy C zawartej w zielonych piórach ulegnie zniszczeniu. wymagane są metody, aby usunąć gorycz.

Kiedy zieloną cebulę się posieka, trzeba ją delikatnie i lekko zmiażdżyć kruszonką do ziemniaków lub wałkiem, a jeśli ich tam nie ma, to tylko rękoma. Następnie skrop odrobiną roztopionego masła. Do dodania do miski zupy, ciepłej sałatki mięsnej lub do ziemniaków, mięsa lub ryb, w tej formie nadaje się również zielona cebula. Do użycia w sałatce ze świeżych ogórków i pomidorów lepiej spłukać pióra ciepłą wodą.

Jak usunąć goryczkę z czerwonej cebuli

Czerwona cebula rzadko jest gorzka, najprawdopodobniej dzieje się tak właśnie z powodu braku podlewania lub nawozów fosforowych. Dzięki wysokiej jakości technologii rolniczej odmiany czerwone zawierają zwykle niewiele olejków eterycznych i dużo cukrów, dlatego są sadzone głównie do sałatek. W gorącym naczyniu takie warzywo szybko traci swój piękny kolor i staje się brudnoszare. Z tego samego powodu nie można go traktować wrzącą wodą.

Dlatego, jeśli jednak czerwona cebula wydaje się gorzka, musisz pozbyć się goryczy, mocząc przez 10 minut w słonej wodzie (łyżka soli w szklance wody) lub w wodzie z dodatkiem kwasu cytrynowego ( pół łyżeczki w szklance wody).

Możliwe jest również marynowanie czerwonej cebuli – w ogóle nie straci koloru, raczej stanie się jaśniejsza i ciekawsza, a sama miazga będzie miała głębszy smak, nabierze przyjemnej pikanterii.

Jak marynować cebulę, aby usunąć gorycz

Dobrze marynowane usuwa gorycz z cebuli, staje się bardziej aromatyczna, pikantna, soczysta. Marynatę można przygotować z octem lub bez.

Z octem

Szklanka octu będzie potrzebować łyżeczki cukru, soli i oleju roślinnego. Mieszaj składniki, aż sypkie substancje się rozpuszczą i w powstałej marynacie wrzuć cebulę na pół godziny. Ocet nie powinien być bardzo skoncentrowany, jego moc nie może przekraczać 3%. Ocet 9% kupiony w sklepie należy rozcieńczyć wodą w stosunku 1:3.

Nie płucz cebuli po wyjęciu z marynaty. Może być stosowany od razu do sałatek, przybranego śledzia lub innych przekąsek.

Bez octu

1. Czysty sok z cytryny, świeżo wyciśnięty z owoców, może być użyty jako marynata. Ile należy wziąć, zależy od ilości plastrów cebuli. Do soku można dodać łyżeczkę cukru pudru. W takiej marynacie moczyć plastry przez pół godziny. Sok doskonale usunie gorycz i cierpkość cebuli, a sama pozostanie tak aromatyczna i kwaśna jak na początku, bez kropli goryczy i zapachu cebuli. Taki sok, po wyjęciu z niego cebuli, w razie potrzeby można wykorzystać jako bazę do sosu sałatkowego.
2. Do miski wrzuć posiekaną cebulę (najlepiej szklaną lub ceramiczną), dodaj pół łyżeczki soli i całą łyżkę cukru, dodaj 10-12 kryształków kwasku cytrynowego i zalej łyżką soku z cytryny. Wlej trochę przegotowanej, ostudzonej wody do miski tak, aby przykryła całą cebulę. Mieszać. W razie potrzeby pieprz marynatę i dodaj do niej zioła. Cebulę moczymy w tym roztworze przez 30-40 minut, następnie odcedzamy płyn, a warzywo opłukujemy zimną wodą i używamy do sałatek.
3. Możesz użyć kefiru, aby usunąć gorycz z cebuli, którą planujesz użyć do zrobienia kebabów. To prawda, że ​​zajmie to więcej czasu niż marynowanie octem lub kwaskiem cytrynowym, ponieważ działanie kefiru jest znacznie łagodniejsze. W misce wymieszaj szklankę kefiru z połową małej łyżki soli i ziół, włóż cebulę posiekaną w krążki i wymieszaj. Pozostaw do marynowania na godzinę, po czym spłucz warzywo pod bieżącą wodą.
4. Innym łatwym sposobem marynowania cebuli jest moczenie jej w soku pomidorowym. Ale kupiony sok z torebki nie jest dobry, jest w nim wiele dodatków pochodzenia nienaturalnego i cukrów. Lepiej jest wycisnąć sok z pomidorów z własnego ogrodu, a do tego można po prostu przewinąć pomidora w maszynce do mięsa, nie trzeba nawet usuwać nasion. Pokrój cebulę w krążki lub półpierścienie (drobniejsze kawałki będą trudne do wyciągnięcia z soku). Do miski wlej szklankę soku, dodaj tam łyżeczkę soli, pieprz i dodaj przyprawy. Cebulę przełożyć do miski, wymieszać z sokiem i marynować przez 40 minut. Po upływie określonego czasu warzywo wyjąć łyżką cedzakową, opłukać i użyć do sałatki lub jako dodatek do dań rybnych lub mięsnych.

Słodka cebula

Słodka cebula nie jest słodka w zwykłym tego słowa znaczeniu. Na ogół są to zwykłe cebule, ale o łagodniejszym smaku, pozbawione cierpkości, goryczki i wyraźnej ostrości. Boli też oczy, powoduje łzy – ale nie tak intensywnie jak jego ostra i półostra krewniacy. Dzieje się tak, ponieważ słodkie odmiany mają mniej pikantnych i zawierających siarkę olejków eterycznych. Zawiera również mniej fitoncydów, które podczas jedzenia cebuli tworzą barierę ochronną dla drobnoustrojów i wirusów. Ale pod względem zawartości witamin słodkie główki nie ustępują pikantnym.

Na liście cebuli słodkiej dominują odmiany o białej lub czerwonej zewnętrznej łusce i miąższu. Ich kształt bulw jest najczęściej wydłużony, owalny. Im więcej cukrów w cebuli, tym mniej jest ona cierpka i gorzka, dlatego jest lepsza od innych odmian do robienia sałatek.

Szczypiorek
Pierwszy szczypiorek pojawia się wczesną wiosną – jest to roślina wieloletnia. Jeśli ściśle podchodzimy do klasyfikacji botanicznej, jest to raczej wieloletnie zioło, które w centralnej Rosji cieszy się młodą świeżą zielenią już na początku kwietnia i przez cały maj – aż do pierwszych zbiorów prawdziwej cebuli. Ludzie nadali mu jeszcze kilka imion, dlatego najczęściej znany jest jako szczypiorek, cebula krzak lub cebula syberyjska.

Nazywa się krzewem, ponieważ nie rośnie w osobnych cebulach, ale w małych, dość gęstych koloniach. Nie wyciągają go całkowicie z ziemi, a jedynie odcinają zieleninę, stąd nazwa chnitt – w tłumaczeniu z niemieckiego brzmi jak „pokrojona cebula”.

Jego warzywa są tak cienkie i delikatne, że lepiej jeść je świeże, bez poddawania ich obróbce cieplnej. Ale z drugiej strony pierwsze wiosenne sałatki, dzięki szczypiorkowi, są wypełnione upragnionymi witaminami bez najmniejszej goryczki. Później cebula ta staje się bardzo dekoracyjna, wyrzucając dziesiątki okrągłych kwiatostanów w kolorze białym lub fioletowym.

Pomimo tego, że ta cebula jest uważana za wieloletnią, lepiej jest odnawiać jej sadzenie co roku lub co dwa lata, wykopując ziemię, dzieląc się na małe grupy i sadząc – ze względu na szczelność w dużej gęstej kępie zaczynają się cebulki ściskać się nawzajem bliżej powierzchni ziemi i może zamarznąć w srogą zimę.

Szalotka
Gdy tylko nadejdzie czas na szczypiorek, na stole natychmiast dojrzewa świeża zieleń szalotki. Ten rodzaj cebuli jest szeroko rozpowszechniony w kuchni francuskiej, słynącej z wyrafinowania i jest ceniony właśnie za brak ostrego zapachu i goryczki.

Ludzie nazywają też rodzinę szalotką, gniazdowaniem lub gąsiorem – bo cała rodzina wyrasta z jednej cebulki – do 20-25, może nawet więcej cebuli, z których każda daje pęk delikatnych piór. Średnia wielkość cebulki szalotki wynosi od 1 cm do 3 cm średnicy.

W przeciwieństwie do szczypiorku jest to cebula jednoroczna, sadzi się ją późną jesienią lub wczesną wiosną, nawet w ledwie rozmarzniętym gruncie. Dobrze znosi mróz, nie strzela i dość szybko daje pierwszy plon.

Szalotki są znacznie bardziej odporne na obróbkę cieplną niż szczypiorek, dlatego nadają się nie tylko do sałatek, są umieszczane w pierwszym i drugim daniu.

Ale nawet wśród cebuli, z główką normalnej wielkości, jest wiele odmian, które zawierają dużo cukrów i dlatego nie wymagają dodatkowej obróbki w celu usunięcia goryczy.

Cebule odmian słodkich są zwykle większe i mięsiste od pikantnych i półostrych, dojrzewają wcześniej, chociaż generalnie są to cebule zarówno wcześnie dojrzewające, jak i średnio- i późne.

Spośród odmian o czerwonym kolorze szczególnie miękkie są Crimson Ball, Retro, Campillo, Greatful i Black Prince, chociaż w ogrodach przeciętnego mieszkańca lata przeważa Red Baron. Z najpopularniejszych białych należy wymienić Comet, Globo i Spanish 313.

Nie każda słodka odmiana może rosnąć na wszystkich szerokościach geograficznych. Tak więc, bez względu na to, jak bardzo ogrodnicy pod Moskwą próbowali uprawiać odmianę Jałta przywiezioną jako pamiątkę z Krymu, z tego przedsięwzięcia nie wyszło nic dobrego – nie ma normalnych zbiorów, a smak cebulek uprawianych na środkowym pasie jest dużo gorsze od południowych.

Ale ogólnie wśród słodyczy są takie, które dobrze znoszą późne wiosenne przymrozki i są dość bezpretensjonalne.

1. Kometa – jeśli jesteś dokładny, to nie jest odmiana, ale hybryda. Odnosi się do uniwersalnej cebuli sałatkowej. Wygląd jest atrakcyjny, nie jest trudno go uprawiać, ponieważ przeszedł adaptację do różnych szerokości geograficznych, w tym rozwija się normalnie w środkowej strefie kraju i charakteryzuje się odpornością na choroby grzybowe – różową zgniliznę i fusarium. Żarówka jest biała, łuski soczyste, mocno do siebie dociśnięte. Możesz zbierać plony w 3,5-4 miesiące po pojawieniu się pierwszych pędów, ale Kometa, podobnie jak wszystkie słodkie odmiany, nie jest przechowywana bardzo długo – nie dłużej niż sześć miesięcy, więc lepiej zjeść cebulę przed Nowym Rokiem święta, żeby nie zniknęły. Może być stosowany zarówno w sałatkach, jak i poddawany obróbce termicznej, czyli umieszczany w dowolnych pierwszych i drugich daniach oraz przystawkach.
2. Hiszpański 313 – ta późno dojrzewająca odmiana jest uprawiana w wielu regionach – od południowej Mołdawii po region moskiewski. W bardziej północnych regionach nie daje stabilnych bogatych zbiorów na otwartym polu, tutaj można ją uprawiać w szklarniach. Jest to również biała odmiana o gęstej, soczystej bulwie, ale nieco ostrzejsza niż Comet. Do celów kulinarnych najlepiej używać go świeżego i nie ugotowanego.
3. Globo – kolejna z najlepszych odmian cebuli białej, należy do odmian późno dojrzewających. Ceniony jest nie tylko za wysoką odporność na tradycyjne dla tego warzywa grzyby, ale także za soczysty miąższ i brak charakterystycznego zapachu cebuli. Ponadto Globo jest dobrze przechowywane i ma duży rozmiar cebuli – aż 800 gramów.
4. Campillo to średnio dojrzewająca czerwona cebula, zbierana pod koniec sierpnia. Wymagający żyzności gleby, słońca i wystarczającej wilgotności. W słodkim, delikatnym smaku jest ledwo wyczuwalna drobinka. Żarówki mają lekko fioletowy odcień. Ale barwiący czerwony pigment nie plami rąk i nie pozostawia śladów na naczyniach. Może być przechowywany dłużej niż zwykłe słodkie odmiany – do 7-8 miesięcy.
5. Czerwony Baron – ta cebula jest uprawiana na co drugiej osobistej działce. Zakochał się w letnich mieszkańcach za swoją bezpretensjonalność, wysoką wydajność i jasny smak, idealny do grilla i sałatek. Jednocześnie jest wygodna w użyciu, ponieważ każda żarówka nie jest bardzo duża, można ją używać jednorazowo, bez zastanawiania się, gdzie przymocować resztki główki. Kompetentnie wysuszony plon Czerwonego Barona może leżeć do początku lutego, jednak musi być regularnie sortowany w celu usunięcia okazów nienadających się do dalszego przechowywania.
6. Candy to hybrydowa odmiana żółtej słodkiej cebuli. Ma nie tylko słodki smak, ale również bardzo wcześnie dojrzewa – dojrzewa niecałe trzy miesiące po posadzeniu i dwa i pół po pierwszych pędach. Jego technologia rolnicza jest prosta, Candy nie wymaga od siebie większej uwagi, ponieważ jest bardzo bezpretensjonalna. Największe plony osiągają ogrodnicy w regionach południowych, chociaż nadaje się do uprawy na środkowym pasie. Ale taka cebula nie jest długo przechowywana – maksymalnie sześć miesięcy i to być może jest jej jedyną wadą. Candy posiada bardzo cienkie delikatne zewnętrzne łuski, które bardzo łatwo usunąć, a wnętrze bańki jest białe i soczyste. Cebula ta jest idealna zarówno jako opcja sałatkowa – czyli do spożycia na świeżo, jak i jako składnik dań gorących.

Nie wszystkie wymienione odmiany nadają się na Syberię i regiony położone na północ od regionu moskiewskiego – gdzie warunki naturalne ograniczają możliwości ogrodników. Ale nawet dla nich istnieją odmiany słodkiej cebuli, które są w stanie produkować plony nawet w niezbyt sprzyjającym środowisku.

1. Syberyjski roczny – nazwa tej odmiany mówi sama za siebie, jest podzielona na strefy dla Syberii, a zatem odporna na zimę, to znaczy jest w stanie wytrzymać zarówno wiosenne przymrozki powrotne, jak i późne letnie mrozy. Chociaż zwykle przed nadejściem chłodów i deszczów udaje mu się dojrzeć, ponieważ jest odmianą wcześnie dojrzewającą. Różni się dobrą jakością przechowywania, można przechowywać do kwietnia. Nie oznacza to, że syberyjski jest absolutnie słodką odmianą, w smaku jest jeszcze lekka przyprawa.
2. Bessonovsky to odmiana od dawna znana nie tylko Syberyjczykom, ale także mieszkańcom lata pod Moskwą. Ma średniej wielkości cebulki o żółtych powierzchniowych łuskach, słodkie w smaku i jednocześnie pikantne, pikantne – jako takie nie ma w nim wyraźnej goryczki. Możesz go przechowywać przez około 9 miesięcy.
3. Strigunovsky to jedna z najstarszych rosyjskich odmian. Być może południowcy lub mieszkańcy środkowego pasa znajdą ją na wyspie, ale w warunkach Syberii można ją uznać za prawie słodką. Bulwa na zewnątrz żółta, łuski powierzchniowe mocne, wewnątrz miąższ biały, gęsty i lekko soczysty. Odmiana jest dość tolerancyjna na suszę. Strigunovsky szybko dojrzewa, jest przechowywany nie dłużej niż 6 miesięcy.