Tlenek wapnia to biała lub bezbarwna substancja nieorganiczna.
Ponieważ wartościowość wapnia wynosi dwa, tlenek wapnia zawiera jeden atom tlenu i jeden atom wapnia.
Wzór chemiczny tlenku wapnia CaO.
Nie rozpuszcza się w wodzie, ale reaguje z nią.
Tlenek wapnia jest substancją silnie toksyczną. Klasa zagrożenia 2. Jest to substancja żrąca, szczególnie niebezpieczna po zmieszaniu z wodą.
Właściwości fizyczne tlenku wapnia:
Nazwa parametru: Synonimy i nazwy w obcym języku tlenek wapnia (angielski)
wapno palone (rosyjski)
tlenek wapnia (rosyjski) Bezbarwne, białe kryształy sześcienne Stan skupienia (przy 20 ° C i ciśnieniu atmosferycznym 1 atm.) Gęstość (stan skupienia – ciało stałe przy 20 ° C), kg / m3 Gęstość (stan skupienia – ciało stałe przy 20 ° C), g / cm3
Uzyskanie tlenku wapnia:
Tlenek wapnia powstaje w wyniku następujących reakcji chemicznych:
Jest to przemysłowa metoda produkcji tlenku wapnia. Technologicznie ten proces w przemyśle jest realizowany w specjalnych piecach szybowych.
2Сa (NO3) 2 → 2СaO + 4NO2 + O2 (t = 450-500 oC).
Odczynnik jest proszkową, białą lub szarawą, bezwonną substancją. Struktura kryształu jest podobna do struktury soli kuchennej. Odczynnik jest higroskopijny, pochłania wilgoć i dwutlenek węgla z powietrza. Dobrze rozpuszcza się w glicerynie, nie rozpuszcza się w alkoholu etylowym. Nie rozpuszcza się w wodzie, ale wchodzi z nią w reakcję chemiczną. Nie pali się. Toksyczny.
Z chemicznego punktu widzenia jest to bardzo aktywny związek, podstawowy tlenek. Reaguje z wodą tworząc alkalia Ca (OH) 2 i generuje dużo ciepła. W reakcji z kwasami i kwasowymi tlenkami tworzy sole. Reaguje z węglem (otrzymuje się węglik CaC2). Reaguje z alkoholem metylowym, tlenkami metali, metalami, chlorem, bromem i innymi halogenami, dwutlenkiem węgla, siarką, fosforem, krzemem i wieloma innymi substancjami.
Środki ostrożności
Wapno palone jest substancją żrącą należącą do drugiej (wysoce niebezpiecznej) klasy substancji. Szczególnie niebezpieczne jest mieszanie tlenku z wodą. Po pierwsze, możesz się poparzyć; po drugie, powstała zasada powoduje korozję skóry. Ale nawet bez wody tlenek działa na skórę jak zasada: pobiera wilgoć ze skóry, niszczy białka, zmydla tłuszcze i powoduje oparzenia chemiczne.
Pył wapienny, jego opary i cząsteczki aerozolu są niebezpieczne. Dostają się do układu oddechowego, powodując podrażnienie i kaszel. W przypadku spożycia może powodować zapalenie płuc. Spożycie tlenku wapnia powoduje oparzenia przełyku i żołądka.
Odczynnik jest bardzo niebezpieczny dla błon śluzowych nosa, a zwłaszcza oczu. Może powodować owrzodzenia błony śluzowej nosa, a nawet perforację przegrody nosa.
Każdy poszkodowany w kontakcie z substancją chemiczną powinien wezwać karetkę. Przed przybyciem karetki należy dobrze wypłukać dotknięty obszar: skórę, oczy, przełyk.
Podczas pracy z tlenkiem wapnia (zarówno w przemyśle, jak iw życiu codziennym) należy nosić odzież ochronną; respirator; okulary; rękawice odporne na zasady. W przedsiębiorstwach należy monitorować MPC odczynnika w powietrzu. Miejsce pracy powinno znajdować się w pomieszczeniu z ogólną wymuszoną wentylacją. Obszary o dużym ryzyku zapylenia są dodatkowo wyposażone w lokalną wentylację wyciągową.
Odczynnik należy przechowywać w szczelnie zamkniętym opakowaniu (wielowarstwowe laminowane torby papierowe), w suchych, zadaszonych magazynach z dobrą wentylacją mechaniczną, w temperaturze pokojowej. Odczynnik jest niekompatybilny z wodą, fluorem, mocnymi kwasami.
W laboratoriach prace należy wykonywać pod wyciągiem. Odczynnik należy przechowywać w zapieczętowanych szklanych lub plastikowych pojemnikach z obowiązkowymi etykietami ostrzegawczymi.
Wszystkie tematy w tej sekcji:
Materia i jej ruch
Materia jest obiektywną rzeczywistością z właściwością ruchu. Wszystko, co istnieje, to różnego rodzaju poruszająca się materia. Materia istnieje niezależnie od świadomości
Substancje i ich zmiana. Przedmiot chemii nieorganicznej
Substancje to rodzaje materii, których odrębne cząstki mają skończoną masę spoczynkową (siarka, tlen, wapno itp.). Ciała fizyczne składają się z substancji. Każdy
Układ okresowy pierwiastków D.I. Mendeleev Prawo
okresowe odkrył w 1869 roku D.I. Mendeleev. Stworzył również klasyfikację pierwiastków chemicznych, wyrażoną w postaci układu okresowego. Zrób mi
Wartość układu okresowego Mendelejewa.
Układ okresowy pierwiastków był pierwszą naturalną klasyfikacją pierwiastków chemicznych, która wykazała, że są one ze sobą połączone, a także posłużyła do dalszych badań.
Teoria budowy chemicznej
Teoria budowy chemicznej została opracowana przez A.M. Butlerova ma następujące pozycje: 1) atomy w cząsteczkach są ze sobą połączone
Ogólna charakterystyka elementów P, S, D
Pierwiastki w układzie okresowym Mendelejewa dzieli się na elementy s, p, d. Ten podział jest przeprowadzany na podstawie tego, ile poziomów ma powłoka elektronowa atomu pierwiastka
Wiązanie kowalencyjne. Metoda wiązań walencyjnych
Wiązanie chemiczne, przeprowadzane przez wspólne pary elektronów, powstające w powłokach związanych atomów, które mają spiny antyrównoległe, nazywa się atomowym lub kowalencyjnym
Niepolarne i polarne wiązania kowalencyjne
Za pomocą wiązania chemicznego atomy pierwiastków w składzie substancji są utrzymywane blisko siebie. Rodzaj wiązania chemicznego zależy od rozkładu gęstości elektronów w cząsteczce.
Wiązania wieloośrodkowe
W trakcie opracowywania metody wiązań walencyjnych okazało się, że rzeczywiste właściwości cząsteczki są pośrednie między opisanymi odpowiednim wzorem. Takie cząsteczki
Wiązanie jonowe Wiązanie
powstałe między atomami o ostro wyrażonych przeciwstawnych właściwościach (typowy metal i typowy niemetal), pomiędzy którymi powstają elektrostatyczne siły przyciągania
Wiązanie wodorowe
W latach 80-tych XIX wieku. MAMA. Ilyinsky N.N. Beketov odkrył, że atom wodoru połączony z atomem fluoru, tlenu lub azotu jest zdolny do tworzenia
Konwersja energii w reakcjach chemicznych Reakcja
chemiczna to przekształcenie jednej lub więcej substancji wyjściowych w inne pod względem składu chemicznego lub struktury substancji. W porównaniu z reaktorami jądrowymi
Reakcje łańcuchowe
Istnieją reakcje chemiczne, w których interakcja między składnikami jest dość prosta. Istnieje bardzo szeroka grupa złożonych reakcji. W tych reakcjach
Ogólne właściwości niemetali
Na podstawie położenia niemetali w układzie okresowym Mendelejewa można zidentyfikować ich charakterystyczne właściwości. Możesz określić liczbę elektronów w zewnętrznym en
Wodór
Wodór (H) – I element układu okresowego Mendelejewa – I i VII grupy, podgrupa główna, I okres. Zewnętrzny podpoziom s1 ma 1 elektron walencyjny i 1 s2
Nadtlenek wodoru
Nadtlenek lub nadtlenek wodoru to tlenowy związek wodoru (nadtlenek). Wzór: Н2О2 Właściwości fizyczne: nadtlenek wodoru – bezbarwny syrop
Ogólna charakterystyka podgrupy halogenów
Halogeny – pierwiastki z grupy VII – fluor, chlor, brom, jod, astat (astat jest mało zbadany ze względu na swoją radioaktywność). Halogeny to bardzo wyraźne niemetale. Tylko jod w re
Chlor. Chlorowodór i kwas solny
Chlor (Cl) znajduje się w III okresie, w VII grupie głównej podgrupy układu okresowego, numer porządkowy 17, masa atomowa 35,453; odnosi się do halogenów.
Krótka informacja o fluorze, bromie i jodzie
Fluor (F); brom (Br); jod (I) należy do grupy halogenów. Znajdują się w siódmej grupie głównej podgrupy układu okresowego. Ogólna formuła elektroniczna: ns2np6.
Ogólna charakterystyka podgrupy tlenu Podgrupa tlenu
, czyli chalkogenów – szósta grupa układu okresowego D.I. Mendeleva, w skład którego wchodzą następujące pierwiastki: 1) tlen – O; 2) siarka
Tlen i jego właściwości
Tlen (O) znajduje się w I okresie, VI grupie, w głównej podgrupie. Element p. Konfiguracja elektroniczna 1s22s22p4. Liczba elektronów na zewnętrznym ur
Ozon i jego właściwości
W stanie stałym tlen ma trzy modyfikacje:? -,? – i? – modyfikacje. Ozon (O3) jest jedną z alotropowych modyfikacji tlenu
Siarka i jej właściwości
Siarka (S) występuje naturalnie w związkach oraz w postaci wolnej. Powszechne są również związki siarki, takie jak połysk ołowiu PbS, blenda cynku ZnS, połysk miedzi Cu
Siarkowodór i siarczki
Siarkowodór (H2S) to bezbarwny gaz o ostrym zapachu rozkładającego się białka. W naturze występują źródła mineralne, gazy wulkaniczne, gnijące odpady, a także
Właściwości kwasu siarkowego i jego znaczenie praktyczne
Struktura wzoru kwasu siarkowego: Produkcja: główną metodą otrzymywania kwasu siarkowego z SO3 jest metoda kontaktowa.
Właściwości chemiczne.
1. Stężony kwas siarkowy jest silnym środkiem utleniającym. Reakcje redoks wymagają ogrzewania, a produktem reakcji jest głównie SO2.
Otrzymywanie.
1. W przemyśle azot uzyskuje się poprzez skraplanie powietrza, a następnie odparowanie i oddzielenie azotu od innych frakcji gazowych powietrza. Powstały azot zawiera domieszki gazów szlachetnych (argonu).
Ogólna charakterystyka podgrupy azotowej Podgrupa azotowa
to piąta grupa, główna podgrupa układu okresowego D.I. Mendeleev. Zawiera pierwiastki: azot (N); fosfor (P); arsen (
Amon (chlorek azotu).
Produkcja: w przemyśle do końca XIX wieku jako produkt uboczny przy koksowaniu węgla pozyskiwano amoniak, który zawiera do 1–2% azotu. Na początku
Sole amonowe Sole amonowe
to substancje złożone, w tym kationy amonowe NH4 + i reszty kwasowe. Właściwości fizyczne: sole amonowe – t
Tlenki azotu
Z tlenem N tworzy tlenki: N2O, NO, N2O3 NO2, N2O5 i NO3. Tlenek azotu I – N2O – podtlenek azotu, „gaz rozweselający”. Właściwości fizyczne:
Kwas azotowy Kwas
azotowy to bezbarwna ciecz „dymiąca” w powietrzu o ostrym zapachu. Wzór chemiczny HNO3. Właściwości fizyczne w temperaturze
Alotropowe modyfikacje fosforu
Fosfor tworzy kilka alotropowych modyfikacji – modyfikacji. Zjawisko alotropowych modyfikacji fosforu jest spowodowane powstawaniem różnych form krystalicznych. Biały fosfo
Tlenki fosforu i kwasy fosforowe Fosfor
pierwiastkowy tworzy szereg tlenków, z których najważniejsze to tlenek fosforu (III) P2O3 i tlenek fosforu (V) P2O5. Tlenek fosforu
Kwasy fosforowe.
Kilka kwasów odpowiada bezwodnikowi fosforowemu. Głównym z nich jest kwas ortofosforowy H3PO4. Odwodniony kwas fosforowy występuje w postaci bezbarwnych przezroczystych kryształów
Nawozy mineralne Nawozy
mineralne to substancje nieorganiczne, głównie sole, które zawierają niezbędne dla roślin składniki odżywcze i służą do zwiększenia płodności
Węgiel i jego właściwości
Węgiel (C) jest typowym niemetalem; w układzie okresowym znajduje się w 2. okresie IV grupy, główna podgrupa. Liczba atomowa 6, Ar = 12,011 amu, ładunek jądra +6.
Alotropowe modyfikacje węgla
Węgiel tworzy 5 alotropowych modyfikacji: diament sześcienny, diament sześciokątny, grafit i dwie formy karbyny. Sześciokątny diament znaleziony w meteorytach (mineral
Tlenki węgla. kwas węglowy
Węgiel z tlenem tworzy tlenki: СО, СО2, С3О2, С5О2, С6О9, itd. Tlenek węgla (II) – СО. Właściwości fizyczne: tlenek węgla, b
Krzem i jego właściwości
Krzem (Si) znajduje się w III okresie, IV grupie głównej podgrupy układu okresowego. Właściwości fizyczne: krzem występuje w dwóch modyfikacjach: amo
Istnieją trzy rodzaje wewnętrznej budowy cząstek pierwotnych.
1. Suspensoidy (lub nieodwracalne koloidy) to układy heterogeniczne, których właściwości można określić za pomocą opracowanego interfejsu. W porównaniu z zawiesinami jest bardziej rozproszony
Sole kwasu krzemowego
Ogólny wzór kwasów krzemowych to n SiO2 – m H2O. W naturze występują one głównie w postaci soli, niewiele z nich wyodrębnia się w postaci wolnej, np.
Produkcja cementu i ceramiki
Cement jest najważniejszym materiałem konstrukcyjnym. Cement uzyskuje się poprzez wypalanie mieszanki gliny i wapienia. Podczas wypalania mieszanki CaCO3 (soda kalcynowana)
Właściwości fizyczne metali
Wszystkie metale mają wiele wspólnych, charakterystycznych właściwości. Wspólne właściwości to: wysoka przewodność elektryczna i cieplna, plastyczność. Rozpiętość parametrów dla met
Właściwości chemiczne metali Metale
mają niski potencjał jonizacyjny i powinowactwo elektronowe, dlatego w reakcjach chemicznych działają jako reduktory, w roztworach tworzą
Metale i stopy w technologii
W układzie okresowym 110 znanych pierwiastków 88 to metale. W XX wieku za pomocą reakcji jądrowych uzyskano metale radioaktywne, których nie ma
Główne metody otrzymywania metali
W naturze występuje duża liczba metali w postaci związków. Metale rodzime to te, które znajdują się w stanie wolnym (złoto, platyna, str
Korozja metali
Korozja metali (korozja – korozja) jest reakcją fizykochemiczną metali i stopów z otoczeniem, w wyniku której tracą one swoje właściwości. W sercu
Ochrona metali przed korozją
Ochrona metali i stopów przed korozją w środowiskach agresywnych polega na: 1) zwiększeniu odporności korozyjnej samego materiału; 2) spadek agresywności
Ogólna charakterystyka podgrupy litu Podgrupa litu to
grupa 1, główna podgrupa obejmuje metale alkaliczne: Li – lit, Na – sód, K – potas, Cs – cez, Rb – rubid, Fr – frans. Całkowity elektron
Sód i potas
Sód i potas to metale alkaliczne, należą do grupy 1 głównej podgrupy. Właściwości fizyczne: podobne pod względem właściwości fizycznych: jasne srebro
Alkalia kaustyczne Zasady tworzą wodorotlenki metali alkalicznych z pierwszej grupy głównej podgrupy, gdy są rozpuszczone w wodzie. Właściwości fizyczne: roztwory alkaliów w wodzie są mydłem
Sole
sodowe i potasowe Sód i potas tworzą sole ze wszystkimi kwasami. Sole sodu i potasu mają bardzo podobne właściwości chemiczne. Charakterystyczną cechą tych soli jest więc dobra rozpuszczalność w wodzie
Ogólna charakterystyka podgrupy berylu Podgrupa berylu
obejmuje: beryl oraz metale ziem alkalicznych: magnez, stront, bar, wapń i rad. Najczęściej w przyrodzie jako związki
Wapń
Wapń (Ca) – pierwiastek chemiczny drugiej grupy układu okresowego, jest pierwiastkiem ziem alkalicznych. Naturalny wapń składa się z sześciu stabilnych izotopów. Conf
Twardość wody i sposoby jej eliminacji
Ponieważ wapń jest szeroko rozpowszechniony w przyrodzie, jego sole występują w dużych ilościach w wodach naturalnych. Woda zawierająca sole magnezu i wapnia nazywana jest f
Ogólna charakterystyka podgrupy boru
Zewnętrzna konfiguracja elektroniczna wszystkich elementów podgrupy to s2p1. Charakterystyczną właściwością podgrupy IIIA jest całkowity brak właściwości metalicznych w borze i ty
Aluminium. Zastosowanie aluminium i jego stopów
Aluminium znajduje się w III grupie głównej podgrupy, w III okresie. Numer seryjny 13. Masa atomowa ~ 27. Element P. Konfiguracja elektroniczna: 1s22s22p63s23p1. Na zewnątrz
Tlenek i wodorotlenek glinu
Tlenek glinu – Al2O3. Właściwości fizyczne: tlenek glinu to biały bezpostaciowy proszek lub bardzo twarde białe kryształy. Masa cząsteczkowa = 101,96, gęstość – 3,97
Ogólna charakterystyka podgrupy chromu
Elementy podgrupy chromu zajmują pozycję pośrednią w szeregu metali przejściowych. Mają wysokie temperatury topnienia i wrzenia, wolne przestrzenie na elektronice
Tlenki i wodorotlenki
chromu Chrom tworzy trzy tlenki: CrO, Cr2O3 i CrO3. Tlenek chromu II (CrO) – tlenek zasadowy – czarny proszek. Silny środek redukujący. CrO rozpuszcza się w rozcieńczonym kwasie solnym
Chromiany i dichromiany
Chromiany to sole kwasu chromowego H2Cr04, które występują tylko w roztworach wodnych o stężeniu nie wyższym niż 75%. Wartość chromu w chromianach wynosi 6. Chromiany są
Ogólna charakterystyka
rodziny żelaza Rodzina żelaza jest częścią bocznej podgrupy ósmej grupy i jest pierwszą w niej triadą obejmującą żelazo, kobalt nikiel
Związki żelaza
Tlenek żelaza (II) FeO jest czarną, krystaliczną substancją nierozpuszczalną w wodzie i zasadach. FeO odpowiada zasadzie Fe (OH) 2.
Proces wielkopiecowy Proces
wielkopiecowy – wytop surówki w wielkim piecu. Wielki piec jest wyłożony cegłami ogniotrwałymi o wysokości 30 mi średnicy wewnętrznej 12 m.
Żelazo i stal
Stopy żelaza to systemy metalowe, których głównym składnikiem jest żelazo. Klasyfikacja stopów żelaza: 1) stopy żelaza z węglem (n
Ciężka woda Ciężka woda –
tlenek deuteru D2O z tlenem o naturalnym składzie izotopowym, ciecz bezbarwna, bezwonna i bez smaku. Ciężka woda była otwarta
Właściwości chemiczne i fizyczne.
Ciężka woda ma temperaturę wrzenia 101,44 ° C i temperaturę topnienia 3,823 ° C. Kryształy D2O mają taką samą strukturę jak zwykłe kryształy lodu, różnią się wielkością
Sole kwasu solnego
Sole kwasu solnego lub chlorków to związki chloru, w których wszystkie pierwiastki mają niższą wartość elektroujemności. Chlorki metali
Tlenek wapnia można również oznaczyć metodą wolumetryczną. Przebieg tego oznaczenia łącznie do momentu uzyskania w osadzie szczawianu wapnia jest taki sam jak w poprzednim przypadku. Osad rozpuszcza się w kwasie siarkowym; kwas szczawiowy uwolniony podczas tego procesu jest miareczkowany roztworem nadmanganianu potasu. […]
Węglan wapnia (CaCO3) nie rozpuszcza się w wodzie, chyba że zawiera dwutlenek węgla. Po podgrzaniu do czerwoności w piecu wapienniczym uwalnia dwutlenek węgla (CO2) i zamienia się w tlenek wapnia (CaO). Tlenek ten nazywany jest wapnem palonym i jest bardzo często używany jako odżywka do gleby lub nawóz. Dla wygody wszystkie dane w tym rozdziale są podane w odniesieniu do tlenku wapnia (CaO) i tlenku magnezu (MgO), a nie w odniesieniu do wapnia (Ca) i magnezu (Mg). […]
Węglan wapnia (kreda), do którego podczas przechowywania wapna stopniowo przekształca się tlenek wapnia, jest stosunkowo ważny dla ochrony roślin. Nie można uzyskać płynu Bordeaux z kredy; nie tworzy polisiarczków wapnia podczas gotowania z siarką, nie poprawia toksycznych właściwości siarczanu anabazyny itp. Kreda, podobnie jak wapno, nie może być stosowana w połączeniu z mydłami. […]
Kiedy wlewa się wodę, energicznie łączy się z nią tlenek wapnia; limonka po chwili (w ciągu pierwszych 10-30 minut) mocno się nagrzewa, a jej kawałki kruszą się na jasnobiały proszek. Jeśli pobiera się nadmiar wody, zamiast proszku otrzymuje się półpłynną lub płynną masę. […]
Powstały tlenek wapnia należy usunąć przemywając słabym roztworem kwasu solnego. […]
Masę popiołu z filtra odejmuje się od różnicy masy pustego tygla i tygla z wapniem, różnicę mnoży się przez 2 i oblicza się tlenek wapnia (w mg / l). […]
W przypadku pyłu uwzględniono wolny tlenek wapnia, w przypadku żużli (produkcja żelazochromu i palenisko paleniskowe) – całkowitą zawartość tlenku wapnia i magnezu (zwykle 50-60%). […]
Jedną z części składowych cementu jest tlenek wapnia CaO, który po zmieszaniu z wodą i uwodnieniu przekształca się w hydrat tlenku wapnia Ca (OH) 2. Oddziaływanie kwasu siarkowego na beton powoduje powstawanie nowych związków wapnia, które charakteryzują się silnym przyrostem objętości, co prowadzi do zniszczenia betonu. Ten rodzaj korozji występuje najczęściej w kanalizacji. […]
Metoda wapienna. W celu pełniejszego oddzielenia galu od glinu i zminimalizowania wytrącania się galu wodoroglinianem trójwapniowym, konieczne jest oddzielenie w czasie operacji kaustyzowania alkalicznego węglanu i wodorowęglanu oraz rozpuszczenie tlenków galu i glinu w roztworze NaOH oraz wytrącanie glinu. Osiąga się to poprzez wprowadzenie wapna do miazgi w dwóch etapach. Jeśli najpierw zmieszasz gnojowicę z taką ilością wapna, jaka jest potrzebna tylko do kaustyki CaO: NaaO = 1: 1 mol., Wtedy większość glinu i galu przejdzie do roztworu. […]
Metoda kwasometryczna polega na wytrącaniu wapnia w postaci jego soli szczawianowej, która jest następnie kalcynowana w celu uzyskania tlenku wapnia w wyniku rozkładu szczawianu. Powstały tlenek wapnia jest rozpuszczany w wodzie i miareczkowany kwasem. […]
Toksyczność dla ludzi. Pylisty wodorotlenek wapnia, a zwłaszcza tlenek wapnia, podrażnia błony śluzowe. Wapno palone, jeśli dostanie się na skórę, powoduje poważne oparzenia. Dostanie się do oczu wapna palonego jest bardzo niebezpieczne, co może prowadzić do zmętnienia rogówki. […]
Poprzez kontrolowane dodawanie wody do tlenku wapnia (wapna palonego). […]
Rzadko stosuje się wapno bez chlorku żelaza, ponieważ sam tlenek wapnia jest nieskutecznym koagulantem do koagulacji osadu. […]
W takich przypadkach danych dotyczących miareczkowania kwasem solnym przekształconym w tlenek wapnia nie należy traktować jako twardości węglanowej, ale jako całkowitą zasadowość wyrażoną w stopniach twardości. […]
Aby obliczyć całkowitą twardość, należy przeliczyć liczbę miligramów tlenku magnezu na tlenek wapnia, tj. 71,1 pomnożone przez 1,4: 71,1-1,4 = 99,5. Aby wyrazić miligramy w stopniach twardości, 99,5 dzieli się przez 10 (99,5: 10 = 9,95 ° twardość magnezu). […]
Zamiast wapna specjalnie wprowadzanego do wody przed osadnikami, można by zastosować tlenek wapnia zawarty w ściekach z odlewników żeliwnych, mieszając z nimi ścieki z oczyszczania gazu konwertorowego przed wejściem do osadników. Do tej pory żaden zakład nie przeprowadzał alkalizacji wody przed jej przekazaniem do oczyszczania gazu. […]
Wapno palone (wapno palone, wapno w kawałkach) uzyskuje się poprzez wypalanie wapieni, natomiast węglan wapnia jest przetwarzany na tlenek wapnia. Przed nałożeniem na glebę wapno palone jest zwykle gaszone (jedna część wagowa wody na trzy części wapna). Kiedy świeżo spalona żona gasi wapno wodą, zamienia się ono w wapno gaszone (puch). Gaszenie wapna można również przeprowadzić pozostawiając na 1-2 miesiące w pryzmach przykrytych ziemią. Wapno palone działa szczególnie silnie na ciężkie gleby bielicowo-bielicowe i leśne szare. […]
F. Vogel opisuje inną metodę regeneracji. Siarczan sodu przetworzony przez wapno przekształca się w siarczan wapnia, który jest osadzany, filtrowany, odwadniany i spalany. Powoduje to wytwarzanie tlenku wapnia i dwutlenku siarki. W ten sposób kwas siarkowy i wapno otrzymuje się z siarczanu sodu. Łącząc odwodniony siarczan wapnia z kwasem krzemowym, można otrzymać krzemian wapnia, który jest cennym materiałem do produkcji cementu. […]
Środkami osuszającymi mogą być tlenki i sole niektórych metali, na przykład tlenki ołowiu (litego i ołowiu czerwonego), kwas octowy ołowiu, tlenek wapnia, tlenek cynku itp. […]
W celu zintensyfikowania procesu klarowania wody (NF Sokolova i II Troitsky, 1971) zaleca się dodanie nadmanganianu potasu, tlenku wapnia, gliny i innych substancji. Obecność niewielkich ilości (1-3 mg / l) nadmanganianu potasu zwiększa nieco skuteczność dezynfekcji wody z zarodników podczas jej chlorowania i koagulacji siarczanem glinu. […]
D, do neutralizacji zużytych roztworów trawiących bez fazy ciekłej, należy przygotować ciasto wapienne lub wapno puszyste. -. Tlenek wapnia (CaO) w wapnie palonym i mleku wapiennym oznacza się zgodnie ze znaną metodą. […]
Reakcja kondensacji aldolowej formaldehydu zachodzi szczególnie w pełni, gdy wodorotlenek wapnia jest stosowany jako środek alkaliczny oraz w temperaturach powyżej 60 ° C. Uważa się, że tlenek wapnia nie tylko zapewnia niezbędną zasadowość pożywki, ale jest również ważnym składnikiem kompleksu pośredniego powstającego podczas kondensacji formaldehydu. […]
Analiza chemiczna wykazała, że miękkie osady składają się głównie z tlenku żelaza (do 45% Fe203) i tlenku żelaza (do 20% FeO), tlenku wapnia (do 9-10% CaO), tlenku krzemu (ok. 8% SiO2), tlenek glinu (około 3-4% A1203) i węgiel w postaci drobnych cząstek koksu (około 4%). Osady stałe składają się głównie z tlenku wapnia (do 40-50% CaO), zawierają umiarkowane ilości żelaza, węgla, tlenku krzemu, tlenku glinu itp. Lepkie osady zawierają do 33% ZnO, a także tlenek i żelazo szczawiowe (20-35%) i tlenek krzemu (do 7-13% SiO2); zawierają również tlenek wapnia (ok. 10-14% CaO), tlenek glinu itp. Za przyczynę osadów w rurociągach szlamu należy uznać tworzenie się węglanu wapnia (CaCO3), który jest spoiwem żelaza i innych zanieczyszczeń mechanicznych wytrącanych w rurociągu. […]
Wapno spalone lub zbrylone uzyskuje się poprzez spalanie litych wapieni, podczas gdy węglany tracą dwutlenek węgla i zamieniają się w tlenek wapnia i magnezu, którego zawartość w wapnie sięga 100%.
Wapno jest traktowane przez ogrzewanie miareczkowanym kwasem solnym. Część z tego przeznaczana jest na tworzenie obojętnych soli wapnia i magnezu. Na podstawie ilości kwasu solnego związanego przez zasady oblicza się zawartość sumy tlenków, wodorotlenków i węglanów, wyrażoną jako zawartość tlenku wapnia lub węglanu wapnia, jako procent masy wapna. […]
Przemyty osad na filtrze z wodnych tlenków glinu i żelaza, wytrącony po dodaniu amoniaku i chlorku amonu w badaniu wody na tlenek wapnia, jest suszony, spalany razem z filtrem i kalcynowany w uprzednio wypalonym i zważonym tyglu. Pozostałość na filtrze po kalcynacji będzie składać się z bezwodnego glinu i tlenków żelaza, a także popiołu z filtra. Jeżeli do oznaczenia tlenku wapnia pobrano 500 ml wody, to masę tlenków mnoży się przez 2. Masę żelaza przekształconego w bezwodny tlenek żelaza odejmuje się od całkowitej ilości bezwodnego tlenku żelaza i tlenków glinu. Ta różnica podaje ilość tlenku glinu w miligramach na litr. […]
Stabilizacja mieszaniny wody alkalicznej i morskiej przebiega powoli. Według danych laboratoryjnych AzShSh 11D, w pierwszej godzinie 109 mg wypada z 195 mg / lw przeliczeniu na tlenek wapnia, następnie intensywność procesu stopniowo maleje i praktycznie kończy się w ciągu ö-S godzin (przy 46-74 mg / l resztkowego CaO). [ …]
W procesie zmiękczania wody metodą sedymentacji uzyskuje się 200 ton szlamu o ciężarze właściwym 1,5, a 15% (wagowo) osadu to cząstki stałe, którymi są sole wapnia i magnezu. Ponieważ sole wapnia podczas kalcynacji tworzą tlenek wapnia, który można wykorzystać w procesie zmiękczania wody, wstępnie zagęszczony osad kierowany jest do pieca. Jednocześnie w procesie zagęszczania (wirowania) następuje oddzielenie 70% materiału stałego osadu, osad zagęszczony – wirówka – zawiera 65% (wagowo) materiału stałego. […]
Aby przygotować mleko wapienne, potrzebujesz palonego wapna i wody. Wapno palone uzyskuje się poprzez spalanie kamienia wapiennego, który składa się głównie z węglanu wapnia CaCO3. Główną i aktywną częścią wapna palonego jest tlenek wapnia CaO, który zawiera piasek, glinę, wapień i inne substancje jako zanieczyszczenia.
Optymalne zużycie odczynników dla kwasu siarkowego wynosiło 4-4-6 l / m3, dla zużytego roztworu trawiącego – 30-40 l / m3, a dla mleka wapiennego – 2-4 kg / m3 w przeliczeniu na tlenek wapnia
W przypadku dużej zawartości dwutlenku węgla w próbce, zaleca się analizę chemiczną dodatkowo określić zawartość kwasu krzemowego (SiO2), półtoratlenku (Ya203), żelaza ogólnego, tlenku wapnia, tlenku magnezu i siarczanów. Na podstawie uzyskanych danych obliczyć zawartość węglanu wapnia (CaCO3) i węglanu magnezu w próbce
Usunięcie jonów kobaltu, glinu, żelaza, cynku i miedzi z drenu przeprowadzono poprzez wapnowanie, a następnie oddzielenie wytrąconego osadu. Mleko wapienne zawierające aktywny tlenek wapnia w ilości 50-60 g! L wprowadzano do momentu ustalenia pH w przedziale 9-10, co zapewniło optymalne warunki do wytrącania się wodorotlenków wymienionych wyżej metali. Ich stężenia resztkowe w spływie były znacznie niższe niż początkowe. W wyniku wapnowania ogólna zawartość substancji organicznych w ściekach zmniejszyła się tylko nieznacznie w stosunku do wartości początkowej, chociaż stężenie benzenu zmniejszyło się o połowę.
Odpady z przemysłu metalurgicznego – tomoslag jest cennym źródłem fosforu dla rolnictwa. Uzyskuje się go w wyniku przerobu rud żelaza bogatych w fosfor. Tlenek wapnia jest dodawany do konwertorów, w których metal jest topiony w celu związania bezwodnika fosforowego powstałego podczas spalania zredukowanego fosforu (temperatura 1800-2000 °
Złoża manganu znajdują się na Trans-Uralu i Cis-Uralu republiki. W Trans-Uralu złoża rud manganu znajdują się w regionach Uchaliński, Abzeliłowski i Baimakowski. Zawartość manganu w rudach sięga 25-35%. Oprócz manganu zawierają krzemionkę, tlenek wapnia i związki żelaza. Fosfor występuje w niewielkich ilościach.
W obecności zbyt miękkiej wody nie następuje całkowity rozkład tlenku glinu, który może wypaść w postaci soli zasadowych lub pozostać nierozłożony, co zmienia smak wody. Dlatego do bardzo miękkiej wody konieczne jest dodanie sody Ma2CO3 lub wody wapiennej Ca (OH) 2 lub tlenku wapnia w odpowiedniej ilości (obliczenia przeprowadza się w zależności od stopnia zasadowości wody).
W VNII VODGEO przeprowadzono interesujące badania mające na celu zintensyfikowanie procesu odwadniania osadów ściekowych z wydziałów trawienia i galwanizacji przy użyciu żużla żelazochromowego (FHS), odpadu z produkcji elektrometalurgicznej. Główne składniki FHS to: 48-54% tlenek wapnia; 18-22% dwutlenek krzemu, 7,8-11% tlenek magnezu, 2-7,7% tlenek chromu. Zdolność neutralizującą posiada głównie krzemian dwuwapniowy i wolny tlenek wapnia.
Popiół drzewny jest częściowo rozpuszczalny w wodzie. Część rozpuszczalna – od 10 do 25% popiołu ogółem – składa się głównie z węglanu potasu i sodu (około 2/3 części rozpuszczalnej) oraz węglanów innych metali, a także rozpuszczalnych soli kwasu siarkowego, solnego i krzemowego. Spośród substancji nierozpuszczalnych najważniejsze są tlenek wapnia, krzemiany, fosforany oraz tlenki żelaza, magnezu i manganu
Zawiesina zawarta w ściekach osiada o 95-99% przy hydraulicznej wielkości cząstek u = 0,2 mm / sek. Z takim hydraulicznym. Wskazane jest wstępne oczyszczanie ścieków z zanieczyszczeń mechanicznych w hydrocyklonach o dużej wielkości cząstek zawiesiny i dużej zawartości żelaza. Zaleca się wówczas zneutralizować wodę mlekiem wapiennym lub zmieszać ze ściekami z odlewników żeliwnych zawierających tlenek wapnia (wapno). W wyniku neutralizacji kwasów w ściekach i jednoczesnego oczyszczenia ich z manganu poprzez wytrącenie go w środowisku alkalicznym w postaci hydratu tlenku manganu [Mn (OH) 2] z jego przejściem na skutek szybkiego utleniania do nierozpuszczalnego hydratu Mn (OH) 4, zobojętniony i sklarowany woda. Neutralizację tych ścieków można również przeprowadzić w połączeniu z neutralizacją zużytych roztworów trawiących i wody płuczącej.
Po oddzieleniu od szlamu autoklawu roztwór glinianu poddaje się desilikonizacji w obecności cyrkulującego białego szlamu w temperaturze około 105 ° C.W ciągu 6 godzin moduł krzemu wzrasta od 30 do -100
Oprócz superfosfatu prostego stosuje się bardziej skoncentrowany superfosfat podwójny, zawierający od 38 do 50% P2O5 w postaci głównie rozpuszczalnego w wodzie fosforanu monowapniowego. Nawóz fosforowy do stawów może być żużlem zawierającym co najmniej 14% Р2О5. Aby je nawozić, a także wytrącać i mączkę fosforową, najlepiej nawozić stawy o kwaśnym odczynie wody, a także te znajdujące się na glebach lekkich. Oprócz kwasu fosforowego żużel zawiera tlenek wapnia (48%), tlenek manganu (13% :), tlenek krzemu, tlenek żelaza i siarkę
Rozpuszczalność ciał stałych w cieczach. Rozpuszczalność ciał stałych w wodzie jest bardzo zróżnicowana. W zdecydowanej większości przypadków wzrasta wraz ze wzrostem temperatury. Istnieją jednak wyjątki od tej reguły. Na przykład gips CaS04-2H20 po podgrzaniu traci do 75% wody krystalizacyjnej, a jego rozpuszczalność spada. W temperaturze około 200 ° C półwodny gips jest praktycznie nierozpuszczalny w wodzie. To wyjaśnia jego wytrącanie w wysokich temperaturach na ścianach wymienników ciepła w postaci zgorzeliny. Tlenek wapnia CaO, węglan litu Li2C03 i inne, które nie były narażone na działanie różnych kwasów, zmniejszają swoją rozpuszczalność wraz ze wzrostem temperatury, doszli do wniosku, że substancja nieorganiczna znajduje się zarówno w wtórnej ścianie komórkowej, jak iw środkowej płytce. To częściowo potwierdziło pracę Ubera i Goodspeeda, który znalazł składniki mineralne w całej ścianie komórkowej (wtórne), ale wątpił, czy istnieją one w środkowej płytce. Jednak w przeciwieństwie do krzemionkowych szkieletów Browna, diagramy dyfrakcji promieni rentgenowskich popiołu lipowego wykazały tylko losowo zorientowany tlenek wapnia i węglan wapnia.
Stwierdzono, że ścieki oczyszczane tą metodą są słabo „klarowane, pozostają mętne i zawierają od 3,2 do 6,8 mg / l niklu (oznaczane w wodzie osiadłej). W celu polepszenia koagulacji i sedymentacji zaleca się dodawanie do ścieków oczyszczonych mlekiem wapiennym żelaza (III) FeCl3 w ilości równej początkowemu stężeniu niklu (w przeliczeniu na Fe3 +). Stół 61 przedstawia dane dotyczące oczyszczania ścieków zawierających nikiel metodą odczynnikową. Z tabeli wynika, że dla ścieków zawierających 25 mg / l kationów niklu w roztworze i mających pH około 6, optymalna dawka wapna w przeliczeniu na aktywny tlenek wapnia wynosi 100 mg / l, a żelazo 25 mg / l.
Produkcja azotu związanego z powietrza atmosferycznego w reaktorach plazmowych była intensywnie badana zarówno w naszym kraju, jak i za granicą, zwłaszcza w ostatnich 10 latach. Jak dotąd metoda plazmowa ustępuje metodzie amoniakalnej pod każdym względem, przede wszystkim pod względem poboru mocy, który jest około 7-10 razy wyższy. Różnica staje się jednak mniej zauważalna, jeśli proces plazmowy połączony jest z rozkładem surowców zawierających fosfor w atmosferze powietrza z jednoczesnym wiązaniem azotu. Dalsza obróbka umożliwia otrzymanie mieszaniny kwasów fosforowego i azotowego z pięciotlenku fosforu i tlenków azotu do produkcji złożonych nawozów. Otwierają się pewne perspektywy wykorzystania innych składników surowców zawierających fosfor. Podczas dysocjacji surowca zawierającego fosfor w osoczu jest on prawie całkowicie defluoryzowany i uwalnia się czterofluorek krzemu. Ponadto nie ma potrzeby przerabiania fosfogipsu, jak to ma miejsce przy obróbce fosforanów kwasem siarkowym, ponieważ w procesie plazmowo-chemicznym powstaje tlenek wapnia. Zmieniając temperaturę procesu chemiczno-plazmowego można najpierw odfluorować surowce zawierające fosfor, a następnie w wyższej temperaturze (około 3500 K) przekształcić go w pięciotlenek fosforu lub otrzymać w obecności dodatków (np. Dwutlenek krzemu i węgiel) fosfor pierwiastkowy, krzemian i węglik wapnia oraz tlenek węgla …
Tlenek wapnia, formuła CaO, jest często nazywany wapnem palonym. Niniejsza publikacja zawiera informacje o właściwościach, przygotowaniu i zastosowaniu tej substancji.
Tlenek wapnia to biała krystaliczna substancja. W niektórych źródłach można go nazwać tlenkiem wapnia, wapnem palonym, „wrzącą wodą” lub kirabitem. Wapno palone to najpopularniejsza banalna nazwa tej substancji. Jest jedynym i najwyższym tlenkiem wapnia.
Tlenek jest substancją krystaliczną z sześcienną siecią krystaliczną o środku brzegowym. Topi się w temperaturze 2570 o C i wrze w 2850 o C. Jest to zasadowy tlenek, jego rozpuszczenie w wodzie prowadzi do powstania wodorotlenku wapnia. Substancja może tworzyć sole. Aby to zrobić, należy go dodać do kwasu lub kwaśnego tlenku.
Można go uzyskać poprzez termiczny rozkład wapienia. Reakcja przebiega następująco: węglan wapnia jest stopniowo podgrzewany, a gdy temperatura medium osiągnie 900-1000 ° C rozkłada się na gazowy czterowartościowy tlenek węgla i pożądaną substancję. Innym sposobem uzyskania tego jest najprostsza reakcja złożona. Aby to zrobić, niewielką ilość czystego wapnia zanurza się w ciekłym tlenie, a następnie nastąpi reakcja, której produktem będzie pożądany tlenek. Te ostatnie można również otrzymać podczas rozkładu wodorotlenku wapnia lub soli wapniowych niektórych kwasów zawierających tlen w wysokich temperaturach. Na przykład rozważ rozkład tego ostatniego. Jeśli weźmiesz azotan wapnia (pozostałość zostanie pobrany z kwasu azotowego) i podgrzejesz go do 500 ° C, to tlen, dwutlenek azotu i pożądany tlenek wapnia staną się produktami reakcji.
Zasadniczo substancja ta jest wykorzystywana w budownictwie, gdzie jest używana do produkcji cegieł silikatowych. Wcześniej tlenek wapnia był również używany do produkcji cementu wapiennego, ale wkrótce ten ostatni przestał być eksploatowany ze względu na pochłanianie i gromadzenie się wilgoci przez ten związek. A jeśli jest używany do układania pieca, to po podgrzaniu w pomieszczeniu unosi się duszący dwutlenek węgla. Wiadomo również, że omawiana substancja jest odporna na wodę. Ze względu na tę właściwość tlenek wapnia jest stosowany jako tani i niedrogi materiał ogniotrwały. Związek ten jest niezbędny we wszystkich laboratoriach przy suszeniu substancji, które z nim nie reagują. Tlenek wapnia w jednej z gałęzi przemysłu jest znany jako dodatek do żywności E529. Do tego potrzebny jest również 15% roztwór tej substancji do usuwania dwutlenku siarki z niektórych związków gazowych. Z pomocą tlenku wapnia produkowane są również naczynia „samonagrzewające się”. Tę właściwość zapewnia proces wydzielania ciepła podczas reakcji tlenku wapnia z wodą.
To wszystkie podstawowe informacje o tym związku. Jak wspomniano powyżej, często nazywa się go wapnem palonym. Czy wiesz, że pojęcie wapna w chemii jest bardzo elastyczne? Istnieje również wapno gaszone, wybielacze i wapno sodowane.
Właściwości chemiczne
Tlenek wapnia należy do podstawowych tlenków. Rozpuszcza się w wodzie z uwolnieniem energii, tworząc wodorotlenek wapnia:
Jak zasadowy tlenek reaguje z kwasowymi tlenkami i kwasami, tworząc sole
Tlenek wapnia był używany przez ludzi od czasów prehistorycznych. Ogrzewając wapień w celu usunięcia dwutlenku węgla, w temperaturze kilkuset stopni Celsjusza uzyskuje się gotowy tlenek wapnia, który będzie aktywnie reagował z wilgocią z powietrza atmosferycznego.
W czasach prehistorycznych wapień ogrzewano na otwartym ogniu. Od XVII wieku powstają piece przemysłowe do produkcji wapna, a technologia produkcji od tego czasu w dużej mierze się nie zmieniła.
Tlenek wapnia jest stosowany do usuwania krzemianów, fosforanów i siarczanów podczas rafinacji rudy żelaza, do kontrolowania pH w procesach wydobywczych, takich jak ługowanie i wytrącanie, do odzyskiwania odpadów kopalnianych w celu odzyskiwania cyjanków i neutralizacji kwaśnego odwadniania kopalni.
